Sedno życia – Katarzyna Kielecka audiobook – Poznaj drogę do siebie w poruszającej opowieści

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży, które poruszają najgłębsze struny duszy,

Gdy po raz pierwszy zetknęłam się z audiobookiem „Sedno życia” Katarzyny Kieleckiej, czytanym przez Joannę Domańską, poczułam to charakterystyczne mrowienie – znak, że oto rozpoczynam spotkanie z historią, która zostanie ze mną na dłużej. Jako krytyczka zafascynowana współczesną prozą kobiecą, od razu dostrzegłam w tej powieści potencjał do głębokiej analizy, ale też – co ważniejsze – do osobistej refleksji.

Edyta, trzydziestoletnia bohaterka „Sedna życia”, to postać, która początkowo wydaje się przezroczysta – zagubiona w swoim własnym świecie pełnym kompleksów i dystansu. Jednakże, jak to często bywa w dobrych powieściach obyczajowych, pozory mylą. Kielecka stopniowo odsłania przed nami złożoność tej postaci, prowadząc nas przez meandry jej wewnętrznych zmagań. Diagnoza lekarska, powrót przyjaciółki z dzieciństwa, trudne relacje z bratem – te elementy układają się w mozaikę, która przypomina mi dyskusje prowadzone podczas moich spotkań literackich o tym, jak współczesna literatura eksploruje tematy kobiecej tożsamości.

Co szczególnie urzekło mnie w warstwie narracyjnej, to sposób, w jaki autorka balansuje między realizmem a pewną poetycką subtelnością. Scena, w której Edyta po latach odwiedza rodzinny dom, przywodziła mi na myśl techniki stosowane przez Olgę Tokarczuk – ta sama uważność na detal, który staje się nośnikiem emocji. Jednak Kielecka pozostaje wierna własnemu stylowi, unikając łatwych rozwiązań. Jej bohaterka nie przechodzi gwałtownej przemiany – jej droga ku akceptacji siebie jest mozolna, pełna potknięć, a przez to autentyczna.

Joanna Domańska jako narratorka dokonuje czegoś niezwykłego – jej głos, początkowo chłodny i zdystansowany, stopniowo nabiera ciepła, współgrając z rozwojem postaci. Szczególnie zapadła mi w pamięć scena rozmowy Edyty z lekarzem – Domańska potrafiła oddać całą gamę emocji, od przerażenia przez gniew po rodzącą się nadzieję, nie popadając przy tym w melodramatyczną przesadę. To mistrzostwo aktorskie, które sprawia, że czternastogodzinny audiobook mija niepostrzeżenie.

Porównując „Sedno życia” do innych pozycji w gatunku, widzę wyraźne podobieństwa do wczesnych powieści Katarzyny Grocholi – ta sama wrażliwość na kobiece doświadczenia, choć Kielecka sięga po bardziej wyrafinowane środki wyrazu. Równocześnie, wątki dotyczące przemocy domowej (które, jak wynika z recenzji, niektórym słuchaczom dały szczególnie mocno w kość) przywodzą na myśl „Dom dzienny, dom nocny” Tokarczuk, choć u Kieleckiej są one bardziej stonowane, ukryte między wierszami.

Czy są elementy, które budzą moje wątpliwości? Jako krytyczka zawsze szukam równowagi. Momentami miałam wrażenie, że niektóre wątki (jak relacja z bratem) mogłyby być bardziej rozwinięte. Również finał, choć satysfakcjonujący emocjonalnie, wydał mi się nieco zbyt gładki jak na tak złożoną historię. To jednak drobiazgi w obliczu całości, która – jak to ujęła jedna z recenzentek – pokazuje życie „w pełnej krasie”.

Słuchając „Sedna życia” podczas wieczornych spacerów po warszawskich Łazienkach, często zatrzymywałam się, by przemyśleć szczególnie poruszające fragmenty. Ta powieść nie jest łatwą rozrywką – wymaga od słuchacza zaangażowania i gotowości do zmierzenia się z trudnymi pytaniami. Ale właśnie dlatego warto po nią sięgnąć. Dla tych, którzy szukają w literaturze nie tylko ucieczki od rzeczywistości, ale też głębszego zrozumienia siebie, ta pozycja będzie jak rozmowa z mądrą przyjaciółką – czasem niewygodna, ale zawsze szczera i ostatecznie… uzdrawiająca.

Z literackim pozdrowieniem, które łączy w sobie zachwyt i krytyczną refleksję,
Zofia Kowalska