Siła niższa – Marta Kisiel audiobook – Śmiech, chaos i anioł pełen kłopotów!

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży, zarówno tych na papierze, jak i w dźwiękach,

Gdy po raz pierwszy zetknęłam się z „Siłą niższą” Marty Kisiel, miałam wrażenie, jakbym wróciła do rodzinnego domu pełnego absurdalnych, ale jakże znajomych sytuacji. Ta kontynuacja kultowej serii „Dożywocie” to nie tylko kolejna odsłona przygód Konrada Romańczuka i jego niezwykłej rodziny, ale także mistrzowska lekcja łączenia humoru z głębszą refleksją o życiu. Jako krytyczka, która zwykle analizuje teksty przez pryzmat struktury i symboliki, tym razem dałam się ponieść czystej przyjemności słuchania – i muszę przyznać, że Hanna Chojnacka jako narratorka sprawiła, iż trudno mi było wyłączyć audiobook nawet podczas przygotowywania wieczornej herbaty.

Marta Kisiel ma dar opowiadania, który przypomina mi najlepsze tradycje polskiej literatury humorystycznej. Jej styl – lekki, ale nie powierzchowny – przywodzi na myśl Joannę Chmielewską, jednak z wyraźnie współczesnym pazurem. W „Sile niższej” autorka brawurowo balansuje na granicy absurdu i codzienności, tworząc świat, w którym anioł stróż może być większym utrapieniem niż niespodziewane dziecko, a rachunki i sprawunki stają się źródłem komicznych perypetii. To właśnie ta umiejętność przeplatania przyziemnych problemów z elementami fantastyki stanowi o sile prozy Kisiel.

Gdy analizuję warstwę językową, muszę zwrócić uwagę na mistrzostwo dialogów. Każda postać mówi swoim charakterystycznym językiem, co w wersji audio nabiera jeszcze większej wyrazistości dzięki interpretacji Hanny Chojnackiej. Jej głos potrafi w jednej chwili brzmieć jak zrezygnowany Konrad, by za moment przeistoczyć się w rozwrzeszczane dziecko czy złośliwego anioła. Ta umiejętność aktorska sprawia, że audiobook staje się prawdziwym teatrem wyobraźni. Pamiętam, jak podczas słuchania fragmentu o „narodzinach, których nikt nie planował” wybuchnęłam tak głośnym śmiechem, że sąsiadka z góry zapukała do drzwi, pytając, czy wszystko w porządku. Taką moc ma ta historia – potrafi wciągnąć bez reszty.

Tematycznie „Siła niższa” porusza kwestie uniwersalne: odpowiedzialność, rodzinę, codzienne zmagania. Jednak sposób, w jaki Kisiel je przedstawia, jest świeży i oryginalny. Konrad Romańczuk to antybohater naszych czasów – sfrustrowany, przemęczony, ale jednocześnie głęboko ludzki w swoich niedoskonałościach. Jego próby ogarnięcia „powiększającej się zgrai dożywotników” to metafora współczesnego rodzicielstwa, gdzie każdy dzień to walka z chaosem. Jako badaczka literatury widzę w tym inteligentną satyrę na dzisiejsze społeczeństwo, ale jako zwykła słuchaczka po prostu świetnie się bawiłam.

Hanna Chojnacka zasługuje na osobny akapit. Jej interpretacja to prawdziwa uczta dla uszu. Potrafi oddać nie tylko humor sytuacyjny, ale i tę subtelną melancholię, która czasem przebija przez kpiący ton narracji. Szczególnie urzekło mnie, jak odtwarzała postać anioła – głos niby nieziemski, a jednocześnie irytująco ludzki w swojej uciążliwości. To właśnie takie niuanse sprawiają, że audiobook w jej wykonaniu to coś więcej niż tylko czytana książka – to pełnoprawne dzieło sztuki dźwiękowej.

Porównując „Siłę niższą” do innych pozycji na polskim rynku, widzę wyraźnie, że seria „Dożywocie” stworzyła własny, rozpoznawalny styl. Gdyby jednak szukać analogii, to poza wspomnianą już Chmielewską, widzę pewne podobieństwa do absurdu w stylu Młynarskiego czy satyry Głowackiego. Jednak Kisiel ma swój własny, niepowtarzalny głos – bardziej współczesny, bardziej bezpośredni, czasem wręcz dosadny. To literatura, która nie boi się nazywać rzeczy po imieniu, ale robi to z taką gracją, że nawet najbardziej kłopotliwe tematy stają się źródłem śmiechu.

Dla kogo jest ten audiobook? Z pewnością dla tych, którzy cenią sobie inteligentny humor i nie boją się spojrzenia w lustro, nawet jeśli odbicie bywa nieco zdeformowane. To także świetna propozycja dla fanów dobrej narracji – Chojnacka pokazuje, jak powinno się czytać takie teksty. Jednak ostrzegam: „Siła niższa” uzależnia. Po tej dawce humoru i ciepła, inne audiobooki mogą wydać się blade. I choć jako krytyk powinnam zachować obiektywizm, to jako słuchaczka mogę powiedzieć tylko jedno: alleluja i do przodu!

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska