Słodycz zapomnienia – Kristin Harmel audiobook – Miłość i wojna w cieniu rodzinnych tajemnic

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z audiobookiem “Słodycz zapomnienia” Kristin Harmel w interpretacji Magdaleny Kumorek, od razu poczułem, że to nie będzie zwykła lektura. Jako badacz literatury szczególnie cenię sobie powieści, które umiejętnie splatają wątki historyczne z osobistymi dramatami, tworząc wielowymiarowe narracje. Ta książka spełniła moje oczekiwania w sposób wyjątkowy.

Historia Hope, która odkrywa wojenną przeszłość swojej rodziny, natychmiast przywiodła mi na myśl moje własne doświadczenia z badań nad literaturą okupacyjną. Pamiętam, jak podczas pracy nad rozprawą doktorską analizowałem dzienniki z czasów II wojny światowej – te osobiste świadectwa zawsze poruszały mnie bardziej niż suche fakty historyczne. Podobnie jest w przypadku “Słodyczy zapomnienia”, gdzie fikcja literacka staje się nośnikiem prawdy o ludzkich losach.

Kristin Harmel stworzyła powieść, która działa na wielu poziomach. Z jednej strony mamy wciągającą fabułę detektywistyczną – Hope niczym archeolog odkopuje warstwy rodzinnej przeszłości. Z drugiej strony autorka przedstawia wnikliwe studium psychologiczne postaci zmagających się z traumą wojenną. Szczególnie udane jest połączenie dwóch płaszczyzn czasowych – współczesności i lat 40. XX wieku – które wzajemnie się oświetlają i uzupełniają.

Magdalena Kumorek jako narratorka wykonała pracę godną podziwu. Jej głos, niczym dobry koniak, ma odpowiednią głębię i ciepło, idealnie pasujące do klimatu powieści. Szczególnie urzekło mnie, jak różnicowała postaci – od delikatnej, niepewnej Hope po twardą, doświadczoną życiem Rose. W scenach emocjonalnych potrafiła oddać całą gamę uczuć, nie popadając przy tym w przesadny patos. To właśnie takie interpretacje przypominają mi, dlaczego pokochałem audiobooki – gdy narrator staje się przewodnikiem po literackim świecie, a nie tylko lektorem.

Tematyka powieści – odkrywanie rodzinnych tajemnic, dziedzictwo wojny, poszukiwanie tożsamości – jest mi szczególnie bliska. W mojej pracy naukowej często analizuję, jak literatura przepracowuje traumatyczne doświadczenia historyczne. “Słodycz zapomnienia” wpisuje się w ten nurt w sposób wyjątkowy, pokazując, że pamięć o przeszłości może być zarówno ciężarem, jak i wyzwoleniem. Metafora cukierni jako miejsca, gdzie przechowuje się rodzinne tradycje i przepisy, jest szczególnie trafna – słodycze stają się tu nośnikiem pamięci, słodko-gorzkim przypomnieniem tego, co minęło.

Nie sposób nie docenić warsztatu translatorskiego Ewy Westwalewicz-Mogilskiej. Język powieści jest płynny i naturalny, co w połączeniu z interpretacją Kumorek tworzy spójną całość. W mojej ocenie to jeden z tych przypadków, gdzie przekład nie tylko oddaje ducha oryginału, ale wręcz wzbogaca go o nowe niuanse.

Oczywiście, jak każda powieść, “Słodycz zapomnienia” ma swoje słabsze strony. Niektórym czytelnikom (jak widać w recenzjach) może przeszkadzać nieco przewidywalny wątek romantyczny czy nadmiar opisów cukierniczych. Ja jednak widzę w tym celowy zabieg autorki – życie często bywa przewidywalne, a szczegóły kulinarne służą osadzeniu historii w konkrecie codzienności. To właśnie te “zwykłe” elementy czynią wojenną traumę postaci bardziej wyrazistą i poruszającą.

W porównaniu z innymi powieściami tego gatunku, “Słodycz zapomnienia” wyróżnia się subtelnością i dojrzałością. Nie jest to kolejna powieść o “dzielnych kobietach w czasie wojny”, ale raczej studium tego, jak przeszłość kształtuje naszą teraźniejszość. Jeśli miałbym szukać literackich analogii, to bliżej jej do “Tatuażysty z Auschwitz” Heather Morris niż do bardziej powierzchownych powieści obyczajowych.

Dla kogo będzie to idealna lektura? Myślę, że dla każdego, kto ceni sobie historie o sile pamięci, więzach rodzinnych i ludzkiej odporności. To także doskonały wybór dla miłośników audiobooków – interpretacja Kumorek to prawdziwa uczta dla uszu. Szczególnie poleciłbym tę pozycję osobom, które dopiero zaczynają swoją przygodę z literaturą obyczajową osadzoną w realiach historycznych – “Słodycz zapomnienia” to doskonałe wprowadzenie do gatunku.

Po zakończeniu słuchania zostałem z poczuciem, że doświadczyłem czegoś wyjątkowego. To jedna z tych książek, które – jak dobra muzyka – długo “brzmią” w pamięci. W moim przypadku wywołała refleksje nie tylko nad literackim warsztatem autorki, ale też nad własnymi rodzinnymi historiami, które być może warto odkryć na nowo.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak