Sonia – Joanna Chwistek audiobook – Mroczna namiętność w świecie mafijnych intryg

Opis

Cześć, kochani miłośnicy dobrych historii!

Dzisiaj mam dla Was coś naprawdę wyjątkowego – audiobook „Sonia” autorstwa Joanny Chwistek, wydany przez Wydawnictwo NieZwykłe, a przeczytany przez Monikę Wrońską. Jeśli śledzicie mojego bloga czy podcast, wiecie, że uwielbiam zanurzać się w światy, które łączą emocje z nutką niebezpieczeństwa, a romanse mafijne to gatunek, który zawsze mnie intryguje. „Sonia” to historia, która wciąga od pierwszych minut, a ja nie mogę się doczekać, żeby podzielić się z Wami moimi wrażeniami z tego słuchowiska. Przygotujcie się na solidną dawkę emocji, bo ta książka to prawdziwa jazda bez trzymanki!

Zacznijmy od tego, co od razu rzuca się w uszy – fabuła. „Sonia” to opowieść o młodej kobiecie, Soni Rublow, która od urodzenia żyje w złotej klatce, zamknięta za murami rodzinnej posiadłości. Jej świat to bracia, mafia i ścisła kontrola. Kiedy na horyzoncie pojawia się Nikolai Romanow, starszy od niej partner biznesowy rodziny, Sonia zaczyna dostrzegać w nim coś więcej niż tylko kolejnego gracza w mafijnym układzie. Problem w tym, że Nikolai skrywa mroczne intencje, a jego piękna fasada to tylko maska diabła. Brzmi jak klasyczny romans mafijny, prawda? Ale uwierzcie mi, Joanna Chwistek potrafi wycisnąć z tego gatunku wszystko, co najlepsze, dodając do tego nutkę psychologicznej gry i emocjonalnej huśtawki.

Muszę przyznać, że słuchając tej historii, wróciły do mnie wspomnienia z czasów, gdy pisałem na blogu serię artykułów o polskich bestsellerach. Pamiętam, jak analizowałem, co sprawia, że pewne historie trafiają do serc czytelników. Pisałem wtedy o książkach osadzonych w realiach postkomunistycznej Polski, a feedback od Was, drodzy czytelnicy, pokazał mi, że młodzi ludzie szukają opowieści, które łączą przeszłość z nowoczesnym stylem narracji. „Sonia” co prawda nie sięga do historycznych realiów, ale ma w sobie ten sam rodzaj magnetyzmu – pokazuje świat, który jest nam obcy, a jednocześnie fascynujący. Słuchając o izolacji Soni, przypomniałem sobie, jak wielu z nas, w pewnym sensie, żyje w swoich własnych klatkach – czy to rodzinnych oczekiwań, czy społecznych norm. Może dlatego tak łatwo było mi się z nią utożsamić, mimo że jej życie to kompletnie inna bajka.

Przejdźmy do sedna – co sprawia, że „Sonia” jest taka wciągająca? Po pierwsze, autorka świetnie buduje napięcie. Relacja między Sonią a Nikolaiem to nie tylko romans, ale też gra władzy, manipulacji i zdrady. Różnica wieku między bohaterami jest tu kluczowa – nie chodzi tylko o liczby, ale o dynamikę, gdzie on ma przewagę doświadczenia, a ona jest naiwna, choć pełna wewnętrznej siły. To trochę jak oglądanie szachowej partii, gdzie każdy ruch może oznaczać katastrofę. Po drugie, świat mafii, choć w pewnym sensie wyidealizowany, ma w sobie ten mrok, który przyciąga. Nie jest to dokument, ale fikcja, która pozwala nam zajrzeć za kulisy brutalnego świata bez konsekwencji. I tu warto zaznaczyć, że książka zawiera treści dla dorosłych – sceny przemocy czy erotyki są tu obecne, więc jeśli nie macie osiemnastu lat, lepiej odłożyć to słuchowisko na później.

Teraz kilka słów o samym audiobooku, bo przecież „listening experience” to coś, co w przypadku takich historii ma ogromne znaczenie. Monika Wrońska, lektorka, robi tu naprawdę dobrą robotę. Jej głos ma w sobie ciepło, które idealnie oddaje niewinność Soni, ale potrafi też przejść w chłodniejszy, bardziej zdystansowany ton, kiedy narracja wymaga pokazania mroku Nikolaja. Co więcej, Wrońska świetnie radzi sobie z budowaniem emocji – w scenach napięcia niemal czuć, jak serce bije szybciej. Jeśli chodzi o jakość audio, nie mam żadnych zastrzeżeń – nagranie jest czyste, bez szumów czy innych zakłóceń, co w przypadku audiobooków jest kluczowe, bo nic tak nie wybija z rytmu, jak techniczne niedociągnięcia. To po prostu przyjemność słuchać tej historii, czy to w drodze do pracy, czy wieczorem przy lampce wina. A jeśli szukacie opcji „audiobook free” czy „free audiobook”, to sprawdźcie platformy streamingowe – czasem można trafić na fajne promocje, choć akurat „Sonia” to nowość, więc warto wesprzeć autorkę i wydawnictwo, kupując pełną wersję.

Nie mogę jednak powiedzieć, że wszystko w tej historii jest idealne. Choć fabuła wciąga, momentami czułem, że niektóre wątki są przewidywalne. Gatunek romansu mafijnego ma swoje schematy – silny, mroczny mężczyzna, niewinna dziewczyna, zdrada w tle – i „Sonia” nie zawsze od nich ucieka. Dla niektórych słuchaczy może to być minus, zwłaszcza jeśli szukają czegoś bardziej innowacyjnego. Jedna z recenzji na platformie określiła książkę jako „nudną”, i choć ja się z tym nie zgadzam, rozumiem, że nie każdy odnajdzie się w tej stylistyce. Dla mnie jednak te schematy są częścią uroku gatunku – to jak słuchanie starej, dobrej ballady rockowej; wiesz, czego się spodziewać, ale i tak cię porusza.

Jeśli lubicie romanse mafijne, to „Sonia” będzie dla Was strzałem w dziesiątkę. Porównałbym ją do serii „Niezłomne” tej samej autorki – jeśli tamte historie Was wciągnęły, tu też się nie zawiedziecie. Myślę też o „365 dni” Blanki Lipińskiej, choć „Sonia” kładzie większy nacisk na intrygę niż na czystą erotykę. To bardziej psychologiczna gra niż historia oparta wyłącznie na namiętności. A jeśli chodzi o szersze odniesienia, relacja Soni i Nikolaja przypomina mi trochę dynamikę syndromu sztokholmskiego – nie w dosłownym sensie, ale w tym, jak ofiara może zacząć widzieć w swoim oprawcy wybawcę. To temat, który zawsze mnie fascynował, także w kontekście podcastu, gdzie analizowałem adaptacje literackie na ekran, jak „Wojna polsko-ruska”. Tam też były relacje pełne toksyczności, które jednocześnie przyciągały.

Komu poleciłbym ten audiobook? Zdecydowanie fanom romansów z nutką niebezpieczeństwa, tym, którzy lubią historie o zakazanej miłości i mrocznych tajemnicach. Jeśli szukacie czegoś lekkiego na wieczór, co pozwoli Wam się oderwać od codzienności, „Sonia” sprawdzi się idealnie. Myślę, że szczególnie przypadnie do gustu młodym kobietom, które lubią silne emocje w literaturze – to książka, która potrafi wzruszyć, ale i zmrozić krew w żyłach. A jeśli jesteście fanami audiobooków, to „audiobook experience” z Moniką Wrońską tylko podbija wartość tej historii.

Na koniec jeszcze kilka słów refleksji. Słuchając „Soni”, zastanawiałem się, dlaczego tak bardzo ciągnie nas do historii o mafii i zakazanych uczuciach. Może to potrzeba przeżycia czegoś ekstremalnego, czego w codziennym życiu nie doświadczymy? A może fascynacja tym, jak ludzie radzą sobie w sytuacjach bez wyjścia? Dla mnie ta historia była jak spojrzenie w lustro – nie w sensie dosłownym, ale w tym, jak pokazuje, że każdy z nas ma swoje granice, które czasem przekracza, nie zdając sobie z tego sprawy. To trochę jak z polską mentalnością – lubimy czasem igrać z ogniem, byle tylko poczuć, że żyjemy na pełnych obrotach.

To już wszystko na dziś, drodzy słuchacze i czytelnicy! Dajcie znać w komentarzach, co sądzicie o „Soni” i czy macie swoje ulubione romanse mafijne. Do usłyszenia w kolejnym wpisie czy odcinku podcastu – trzymajcie się i pamiętajcie, że dobra historia to najlepszy sposób na ucieczkę od codzienności! Wasz Tomasz Wiśniewski