Spirytystka – Max Czornyj audiobook – Mroczny labirynt zbrodni, który wciągnie cię bez reszty

Opis

Cześć, kochani miłośnicy mrocznych historii i audiobooków, które trzymają w napięciu do ostatniej minuty!

Dziś chcę się z Wami podzielić moimi wrażeniami z odsłuchania „Spirytystki” Maxa Czornyja, drugiej części serii o Honoriuszu Mondzie, w genialnej interpretacji Mariusza Bonaszewskiego. Jako bloger kultury popularnej i fan kryminałów, które wciągają jak czarna dziura, nie mogłem przejść obojętnie obok tego tytułu. Przyznam, że odkąd usłyszałem o tej książce, czułem, że to będzie coś specjalnego – i nie myliłem się! Zapraszam Was na podróż do mrocznych zakamarków Krakowa i ludzkiej psychiki, gdzie śmierć jest nie tylko tematem, ale wręcz obsesją. Przygotujcie się na solidną dawkę emocji i moje osobiste refleksje, bo – jak to u mnie bywa – nie obędzie się bez nawiązań do popkultury i wspomnień, które ta historia we mnie obudziła.

Zacznijmy od tego, czym „Spirytystka” mnie zaintrygowała już na starcie. To kryminał psychologiczny, który nie boi się zanurzyć w najciemniejsze rejony ludzkiej natury. Honoriusz Mond, były kierownik katedry mortalistyki, to postać, która fascynuje i niepokoi jednocześnie. W tej części serii zmaga się z brutalnymi morderstwami w okolicach Krakowa, które wydają się naśladować wcześniejsze zbrodnie. Co więcej, szczegóły tych zbrodni znał tylko zastrzelony sprawca… i sam Mond. Czy to możliwe, że nasz bohater jest kimś więcej, niż się wydaje? Max Czornyj po mistrzowsku buduje napięcie, grając na naszych domysłach i podważając wiarygodność głównego bohatera. Dla mnie, jako fana thrillerów, to jak oglądanie szachowej rozgrywki – każdy ruch autora jest przemyślany, a ja, jako słuchacz, próbuję przewidzieć, co będzie dalej.

Muszę się z Wami podzielić osobistą historią, która przyszła mi na myśl podczas słuchania tego audiobooka. Pamiętam, jak rok temu pisałem na blogu serię artykułów o polskich powieściach osadzonych w realiach postkomunistycznych. Czytelnicy pisali mi wtedy, że szukają historii, które pomogą im zrozumieć przeszłość, ale podanych w nowoczesny, wciągający sposób. „Spirytystka” nie jest co prawda osadzona w historycznych realiach, ale ma w sobie ten sam pierwiastek – zmusza do myślenia o tym, jak przeszłość kształtuje nas i nasze wybory. Słuchając o demonach Monda, o jego walce z własnymi wspomnieniami, czułem, jakby Czornyj dotykał czegoś uniwersalnego – tej nieuchronności, z jaką przeszłość nas dogania. To jak słuchanie starej płyty winylowej, która mimo trzasków wciąż porusza do głębi.

Przejdźmy do kluczowych tematów książki, bo jest o czym mówić. Śmierć i mortalistyka to serce tej historii. Mond nie jest typowym detektywem – jego akademickie podejście do śmierci nadaje śledztwu unikalnego charakteru. Czornyj nie boi się eksplorować granic moralności, pokazując, do czego zdolny jest człowiek, gdy przekracza pewne bariery. Co mnie szczególnie uderzyło, to sposób, w jaki autor wplata elementy spirytyzmu i okultyzmu. Nie są to tanie sztuczki rodem z horrorów klasy B, ale subtelne nawiązania, które budują atmosferę niepokoju. To jak chodzenie po cienkim lodzie – nigdy nie wiesz, czy za chwilę się załamie. Słuchając, zastanawiałem się, czy Mond szuka odpowiedzi w racjonalnym świecie, czy może jednak wierzy, że duchy mają coś do powiedzenia. To pytanie zostaje z nami do końca i – uwierzcie mi – nie daje spokoju.

Teraz pora na coś, co dla mnie, jako fana audiobooków, jest równie ważne co fabuła – narracja. Mariusz Bonaszewski to absolutny mistrz w swoim fachu. Jego głos jest jak mroczny, hipnotyzujący szept, który wciąga Cię w historię i nie pozwala oderwać się od słuchania. W „Spirytystce” buduje napięcie w sposób, który można porównać do najlepszych skandynawskich kryminałów w wersji audio. Każda pauza, każde obniżenie tonu – to wszystko sprawia, że czujesz się, jakbyś był w samym centrum wydarzeń. Jakość dźwięku również stoi na najwyższym poziomie, co tylko potęguje to niesamowite „audiobook experience”. Słuchając w samochodzie, podczas wieczornych powrotów do domu, czułem, jakby Bonaszewski opowiadał mi tę historię osobiście, siedząc na fotelu pasażera. Jeśli szukacie audiobooka, który brzmi profesjonalnie i wciąga od pierwszej minuty, to „Spirytystka” jest strzałem w dziesiątkę. Szkoda tylko, że nie znalazłem nigdzie informacji o darmowej wersji tego tytułu – chętnie poleciłbym Wam „audiobook free”, bo taka jakość zasługuje na szerokie grono słuchaczy.

Oczywiście, nie wszystko w tej książce jest idealne, i jako krytyk kultury popularnej czuję się w obowiązku o tym wspomnieć. Niektórzy słuchacze, jak zauważyłem w recenzjach na platformach streamingowych, zarzucają „Spirytystce” nudę lub mylące wątki. Muszę przyznać, że momentami fabuła faktycznie zwalnia, a niektóre zwroty akcji mogą wydawać się zbyt zagmatwane. Dla mnie jednak to nie wada, a raczej cecha charakterystyczna kryminałów psychologicznych – tu nie chodzi o szybką akcję, ale o budowanie atmosfery i zagłębianie się w psychikę postaci. Jeśli jednak jesteście fanami lżejszych historii, gdzie wszystko jest podane na tacy, możecie poczuć się nieco zagubieni. To trochę jak oglądanie filmu Tarkowskiego – pięknie, ale wymaga skupienia.

Jeśli lubicie „Spirytystkę”, to z pewnością przypadną Wam do gustu inne kryminały psychologiczne Maxa Czornyja, zwłaszcza pierwsza część serii o Honoriuszu Mondzie. Porównałbym ten tytuł również do serii z Wiktorem Forstem Remigiusza Mroza – obie historie mają ten mroczny, polski klimat, który sprawia, że czujesz się, jakbyś chodził po ulicach Krakowa czy Zakopanego. Dla fanów zagranicznych thrillerów mogę dodać, że „Spirytystka” ma w sobie coś ze skandynawskiego noir – przypomina mi trochę Jo Nesbø, zwłaszcza w sposobie, w jaki autor buduje psychologiczne napięcie. To jak słuchanie mrocznej ballady Nicka Cave’a – wiesz, że będzie bolało, ale nie możesz przestać.

Komu poleciłbym ten audiobook? Zdecydowanie wszystkim, którzy kochają kryminały z mocnym akcentem psychologicznym i nie boją się historii, które zmuszają do myślenia. Jeśli jesteście fanami mrocznych klimatów, okultystycznych nawiązań i postaci, które nie są czarno-białe, to „Spirytystka” jest dla Was. To idealny wybór na długie, jesienne wieczory, kiedy za oknem szumi wiatr, a Wy macie ochotę na coś, co zmrozi krew w żyłach. Moja „listening experience” była naprawdę wyjątkowa, i choć nie jest to tytuł dla każdego, dla mnie okazał się strzałem w dziesiątkę.

Na koniec chciałbym się podzielić jeszcze jedną refleksją. Słuchając „Spirytystki”, przypomniało mi się, jak kiedyś, podczas nagrywania odcinka podcastu o adaptacji „Wojny polsko-ruskiej”, dyskutowałem o tym, jak trudno jest przenieść mroczny klimat książki na ekran. Myślę, że seria o Honoriuszu Mondzie byłaby idealnym materiałem na serial – te krakowskie uliczki, ta atmosfera niepokoju… aż prosi się o ekranizację! Póki co jednak cieszę się, że mogłem przeżyć tę historię w formie audiobooka, bo głos Bonaszewskiego to prawdziwa perełka. To doświadczenie przypomniało mi, dlaczego tak kocham audiobooki – dają możliwość zanurzenia się w historii w sposób, którego nie da się porównać z niczym innym.

To już wszystko na dziś, drodzy słuchacze i czytelnicy! Dajcie znać w komentarzach, co sądzicie o „Spirytystce” i czy macie swoje ulubione kryminały, które warto odsłuchać. Do zobaczenia na blogu i w kolejnym odcinku podcastu – trzymajcie się i pamiętajcie, że czasem warto zajrzeć w mrok, bo tam kryją się najlepsze historie! Wasz Tomek Wiśniewski

To już wszystko na dziś, drodzy słuchacze i czytelnicy! Dajcie znać w komentarzach, co sądzicie o „Spirytystce” i czy macie swoje ulubione kryminały, które warto odsłuchać. Do zobaczenia na blogu i w kolejnym odcinku podcastu – trzymajcie się i pamiętajcie, że czasem warto zajrzeć w mrok, bo tam kryją się najlepsze historie! Wasz Tomek Wiśniewski
Tomasz Wiśniewski