Światło w cichą noc – Krystyna Mirek audiobook – Magia świąt, tajemnice przeszłości i ciepło rodzinnych więzi

Opis

Drodzy miłośnicy literatury i magii słowa mówionego,

Z ogromną przyjemnością dzielę się z Wami moimi wrażeniami z odsłuchania audiobooka “Światło w cichą noc” autorstwa Krystyny Mirek, pierwszej części serii “Willa pod kasztanem”, w znakomitej interpretacji Natalii Krystek. Jako krytyczka literacka, która od lat zgłębia meandry polskiej literatury obyczajowej, nie mogłam przejść obojętnie obok tej ciepłej, świątecznej opowieści, która rozgrzewa serce w zimowe wieczory. Moje doświadczenie z audiobookami, czyli ta szczególna forma literackiego przeżycia, zawsze skłania mnie do refleksji nad tym, jak głos narratora współgra z treścią, a w tym przypadku muszę przyznać, że “listening experience” było naprawdę wyjątkowe.

Pierwsze wrażenie po włączeniu nagrania? Jakby ktoś zaprosił mnie do przytulnego domu pod Krakowem, gdzie w powietrzu unosi się zapach pierników, a za oknem migoczą świąteczne światełka. Krystyna Mirek, znana z umiejętności tworzenia historii pełnych emocji i codziennych trosk zwykłych ludzi, po raz kolejny udowadnia, że literatura obyczajowa może być zarówno lekka, jak i głęboko poruszająca. “Światło w cichą noc” to opowieść o dwóch rodzinach – Antku Milewskim, który wraca do starej willi babci, by zmierzyć się z tajemnicą porzucenia przez ojca, oraz Magdzie Łaniewskiej i jej braciach, którzy próbują na nowo odkryć magię świąt po tragicznej stracie rodziców. Ta historia, osadzona w przedświątecznym Krakowie, jest jak ciepła herbata w mroźny dzień – otula i przypomina, że nawet w najtrudniejszych chwilach można znaleźć światło nadziei.

Osobiście, temat rodzinnych tajemnic i próby odbudowy więzi mocno mnie poruszył. Pamiętam, jak podczas jednej z moich literackich podróży, kiedy pisałam artykuł o współczesnej polskiej powieści obyczajowej, odkrywałam, jak często autorzy sięgają po motywy przeszłości, by pokazać, że to, co było, wciąż kształtuje nasze „tu i teraz”. Czytając i słuchając takich historii jak ta, zawsze wracam myślami do rozmów z pewną znaną polską pisarką, z którą dyskutowałam o tym, jak literatura może być lustrem naszych wewnętrznych konfliktów. “Światło w cichą noc” jest właśnie takim lustrem – odbija nasze tęsknoty za bliskością, nasze zmagania z traumą i pragnienie nowego początku. Słuchając tej opowieści, czułam się, jakbym sama spacerowała krakowskimi uliczkami, wsłuchując się w historie ludzi, którzy mogliby być moimi sąsiadami.

Przechodząc do analizy treści, muszę podkreślić, że to, co sprawia, iż ta powieść jest naprawdę wyjątkowa, to sposób, w jaki Krystyna Mirek splata wątki obyczajowe z subtelną tajemnicą i odrobiną romansu. Historia Antka, który szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego jego ojciec zniknął z jego życia, jest pełna emocjonalnej głębi. W klasach lang języka autorki dostrzegam inspiracje stylem Agnieszki Krawczyk czy Magdaleny Witkiewicz – jest tu ta sama umiejętność budowania postaci, które są nam bliskie, jakbyśmy znali je od lat. Z kolei wątek Magdy i jej braci, którzy organizują Wigilię dla tradycjonalistycznego chłopaka siostry, wnosi do powieści lekkość i humor. To takie swojskie, polskie podejście do świąt – z całym tym rozgardiaszem, ale i sercem na dłoni. Tematyka rodzinna, przemiana wewnętrzna i magia świąt Bożego Narodzenia są tu podane w sposób, który nie przytłacza, a raczej pokrzepia. Nie jest to literatura, która pretenduje do miana wielkich dzieł, ale w swojej kategorii – powieści obyczajowej – spełnia wszystkie oczekiwania.

Nie można pominąć “audiobook experience”, które w tym przypadku jest prawdziwą perełką. Natalia Krystek, narratorka, wykonuje swoją pracę z ogromną wrażliwością. Jej głos jest jak ciepła kołdra – otula słuchacza i prowadzi przez kolejne rozdziały z naturalnością, która sprawia, że zapominamy, iż to tylko nagranie. Szczególnie urzekło mnie, jak potrafiła oddać emocje bohaterów – od nostalgii Antka po zadziorność Magdy. Jakość dźwięku jest bez zarzutu, co w przypadku audiobooków jest niezwykle istotne, bo przecież nikt nie chce, by techniczne niedociągnięcia psuły przyjemność słuchania. Muszę przyznać, że słuchanie tej historii w formie audiobooka dodało jej dodatkowego wymiaru – jakby ktoś opowiadał mi ją przy kominku. Jeśli szukacie sposobu na darmowe odsłuchanie podobnych historii, warto sprawdzić platformy oferujące “audiobook free” lub okresy próbne, choć akurat ten tytuł jest wart każdej złotówki.

Oczywiście, jak każda krytyczka, muszę spojrzeć na dzieło z różnych perspektyw. Choć powieść ma wiele zalet, nie jest pozbawiona drobnych mankamentów. Momentami fabuła wydaje się przewidywalna, a niektóre rozwiązania są zbyt oczywiste, co może rozczarować bardziej wymagających słuchaczy. Wątek romantyczny, choć uroczy, nie zawsze jest tak rozwinięty, jakbym tego chciała. Jednak w kontekście gatunku literatury obyczajowej, szczególnie tej świątecznej, takie uproszczenia są niejako wpisane w konwencję. Siła tej książki leży gdzie indziej – w emocjach, w atmosferze, w przypomnieniu, że życie, choć pełne wyzwań, zawsze daje szansę na szczęśliwe zakończenie.

Porównując “Światło w cichą noc” do innych polskich powieści obyczajowych, widzę wyraźne podobieństwa do twórczości wspomnianych już autorek, takich jak Agnieszka Krawczyk czy Katarzyna Michalak. Wszystkie te pisarki mają talent do tworzenia historii, które są jak plaster na zranione serce – koją i dają nadzieję. Jednak Krystyna Mirek wyróżnia się umiejętnością budowania tła – Kraków w jej powieści żyje, oddycha, jest niemal osobnym bohaterem. To miasto, które znamy z codzienności, ale w jej opowieści nabiera magicznego blasku, przypominając o tym, co w świętach najważniejsze.

Komu poleciłabym ten audiobook? Z pewnością wszystkim, którzy szukają lekkiej, ale niebanalnej lektury na zimowe wieczory. To idealna propozycja dla miłośników literatury obyczajowej, romantycznych historii i świątecznych klimatów. Jeśli lubicie historie o rodzinie, miłości i poszukiwaniu szczęścia, ta książka – a raczej to “audiobook experience” – z pewnością Was nie zawiedzie. Polecam szczególnie tym, którzy chcą poczuć polską duszę świąt, z całym ich urokiem i niedoskonałościami.

Na koniec chciałabym podzielić się osobistą refleksją. Słuchając tej historii, przypomniałam sobie zimowe wieczory spędzone u babci na wsi, gdzie przy trzaskającym ogniu w piecu słuchaliśmy opowieści o dawnych czasach. “Światło w cichą noc” przywołało we mnie tę samą nostalgię i tęsknotę za prostotą, za bliskością, za tym, co naprawdę ważne. Myślę, że właśnie dlatego literatura obyczajowa, szczególnie ta polska, ma w sobie tyle siły – przypomina nam o korzeniach, o tradycji, o tym, że mimo wszystko warto szukać światła, nawet w najcichszą noc.

Z literackim ciepłem i nadzieją na kolejne inspirujące odsłuchy,
Zofia Kowalska

Z literackim ciepłem i nadzieją na kolejne inspirujące odsłuchy,
Zofia Kowalska