Szeptucha – Katarzyna Berenika Miszczuk audiobook – Magia słowiańska ożywa w twoich uszach!

Opis

Drodzy miłośnicy słowiańskich klimatów i literackich podróży,

Gdy pierwszy raz usłyszałam o „Szeptusze” Katarzyny Bereniki Miszczuk, moje nauczycielskie serce zabiło mocniej. Jako osoba od lat zafascynowana sposobem, w jaki współczesna literatura przetwarza rodzime wierzenia, sięgnęłam po ten audiobook z mieszanką ciekawości i nadziei. I muszę przyznać, że już od pierwszych minut narracji Klaudii Bełcik poczułam się jak podczas tych magicznych „Nocy czytania”, które organizuję w lokalnej bibliotece – gdy świat realny miesza się z baśniowym, a słowa nabierają szczególnej mocy.

„Szeptucha” to literacka hybryda, która łączy w sobie współczesne realia studiów medycznych z archaicznym światem słowiańskich bóstw. Główna bohaterka, Gosia – świeżo upieczona lekarka o naukowym podejściu do życia – trafia na praktyki do wiejskiej szeptuchy Baby Jagi. Ten motyw od razu przypomniał mi dyskusje z moimi uczniami o tym, jak różne mogą być podejścia do zdrowia i leczenia. Ileż to razy słyszałam w klasie: „Pani profesor, a moja babcia zawsze mówiła, że…”. Miszczuk świetnie pokazuje to napięcie między racjonalizmem a wiarą w tradycyjne metody, które wcale nie straciły na aktualności.

Klaudia Bełcik jako narratorka stworzyła naprawdę wyrazistą interpretację. Jej głos idealnie oddaje rozdarcie Gosi między światem nauki a magii – słychać w nim zarówno lekarską precyzję, jak i rosnące zdumienie wobec nadprzyrodzonych zjawisk. Szczególnie urzekło mnie, jak odtwarzała postać Baby Jagi – z tym charakterystycznym chropowatym szeptem, który aż prosił się, by go cytować podczas szkolnych zajęć o słowiańskiej mitologii. Choć muszę przyznać, że niektórzy recenzenci mieli rację – w szybkich dialogach czasem trudno było odróżnić, która postać właśnie mówi.

Słuchając o perypetiach Gosi w lesie pełnym nie tylko kleszczy (których panicznie się boi), ale i magicznych stworzeń, często uśmiechałam się pod nosem. Autorka ma niezwykły dar do łączenia codzienności z magią – scena, w której bohaterka próbuje zastosować wiedzę medyczną wobec… no, nie będę spoilerować – to majstersztyk humoru i wyobraźni. Te fragmenty przypomniały mi, jak podczas warsztatów o nowych trendach w literaturze dyskutowaliśmy o potrzebie „uziemiania” fantastyki w realnych problemach.

Jednakże, jak to często bywa z pierwszym tomem serii, „Szeptucha” ma momenty, w których akcja nieco zwalnia. Niektóre wątki romantyczne rzeczywiście przeciągają się ponad miarę, co może irytować słuchaczy oczekujących więcej rozwoju fabuły. Mimo to uważam, że to właśnie te „przydługie wzdychania”, o których piszą niektórzy recenzenci, stanowią celowy zabieg – pokazują, jak bardzo Gosia, pomimo całej swojej naukowej wiedzy, pozostaje zwykłą młodą kobietą z typowymi dla jej wieku rozterkami.

Dla mnie jako nauczycielki szczególnie cenne było bogactwo słowiańskich motywów, które Miszczuk wplotła w narrację. Świetnie się składa, że akurat przygotowuję cykl lekcji o rodzimych wierzeniach – z pewnością wykorzystam fragmenty tego audiobooka, by pokazać uczniom, jak dawne mity mogą ożyć we współczesnej literaturze. Choć, jak słusznie zauważyła jedna z recenzentek, może to jednak pozycja raczej dla nieco starszych czytelników niż uczniowie podstawówki.

Porównując „Szeptuchę” do innych współczesnych powieści czerpiących z mitologii, widzę wyraźne podobieństwa do serii o Percym Jacksonie – ale w słowiańskim wydaniu. Tyle że u Miszczuk jest więcej ironicznego humoru i swojskiego kolorytu. To nie jest może literatura wysokich lotów, ale za to świetnie spełnia swoją rolę – bawi, relaksuje i… no właśnie, może nieświadomie zachęca do sięgnięcia po źródła o prawdziwej słowiańskiej mitologii?

Czy polecam ten audiobook? Jeśli szukacie lekkiej, zabawnej historii z elementami fantasy, która nie wymaga nadmiernego wysiłku intelektualnego – jak najbardziej. To idealna propozycja na wiosenny spacer czy drogę do pracy – taka literacka przekąska, która smakuje tradycją podaną w nowoczesnej formie. Choć ostrzegam – po wysłuchaniu może was najść ochota, by wybrać się do lasu… ale już nie tylko po grzyby.

Z literackim pozdrowieniem i życzeniem spotkania własnej Baby Jagi w najbliższym lesie,
Anna Kwiatkowska