Tysiąc ciętych róż – Robert Ostaszewski audiobook – Mroczna zagadka, która tnie jak brzytwa

Opis

Cześć, miłośnicy mrocznych klimatów i kryminalnych zagadek! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po literackich zaułkach, gdzie każdy cień może skrywać sekret, a każdy szept – zbrodniczą intrygę.

Gdy tylko usłyszałem o premierze „Tysiąca ciętych róż” Roberta Ostaszewskiego, wiedziałem, że to pozycja obowiązkowa dla każdego fana polskiego kryminału noir. I nie zawiodłem się – audiobook w wykonaniu Tomasza Urbańskiego to prawdziwa uczta dla zmysłów, która wciąga jak najlepsze odcinki „Pitbulla” czy „Belferów”, ale z literacką głębią, której często brakuje w telewizyjnych produkcjach.

Rowicki, emerytowany podkomisarz z bagażem traum i uporem godnym bohaterów Krajewskiego, to postać, która od pierwszych minut narracji wgryza się w świadomość. Ostaszewski, niczym doświadczony reżyser filmowy (a pamiętacie moje analizy adaptacji „Wojny polsko-ruskiej”!), buduje napięcie stopniowo, pozwalając nam oswoić się z bohaterem, zanim rzuci go w wir mrocznej intrygi. Ta historia zaginięcia młodej Ukrainki to nie tylko kryminalna łamigłówka – to lustro, w którym przegląda się współczesna Polska ze wszystkimi swoimi brudami i hipokryzją.

Urbański jako lektor to strzał w dziesiątkę. Jego głos ma tę chropowatość, która idealnie pasuje do Rowickiego – słychać w nim zmęczenie życiem, ale i upór, który każe bohaterowi brnąć dalej, nawet gdy wszyscy odpuszczają. Sceny dialogowe brzmią naturalnie, każda postać ma swój charakterystyczny ton – od słodkiej, ale podejrzanej Oksany po cynicznych gliniarzy, którzy widzą w zaginionej tylko kolejną „ukraińską dziwkę”.

Co mnie szczególnie urzekło, to jak Ostaszewski gra konwencją. Spodziewacie się prostego kryminała? Macie go, ale autor podrzuca wam też psychologiczną głębię, która każe zastanowić się, gdzie tak naprawdę przebiega granica między dobrem a złem. To trochę jak w tych analizach polskich bestsellerów, które robiłem dla bloga – powierzchownie to „tylko” kryminał, ale pod spodem kryje się opowieść o traumie, wykluczeniu i tym, jak przeszłość potrafi dopaść nas w najmniej spodziewanym momencie.

Dla tych, którzy obawiają się, że to „kolejny polski kryminał” – zapewniam, że Ostaszewski unika sztamp. Tak, mamy tu brudne ulice i skorumpowanych gliniarzy, ale sposób, w jaki autor splata wątki, przypomina nieco moje ulubione skandynawskie thrillery – jest zimno, mrocznie i bardzo, bardzo niepokojąco. A jednak gdzieś tam w tle migocze iskierka nadziei, która sprawia, że chce się brnąć dalej przez te 8 godzin narracji.

Czy są wady? Dla niektórych może być zbyt mrocznie – to nie jest „kryminał do poduszki”. Momentami dialogi brzmią zbyt kwieciście jak na twardziela w rodzaju Rowickiego, ale to drobiazg przy ogólnym wrażeniu. I ostrzegam – finał zostawia więcej pytań niż odpowiedzi, co może frustrować fanów schludnych rozwiązań.

Dla kogo jest ten audiobook? Dla fanów Mroza czy Miłoszewskiego, oczywiście. Dla tych, którzy lubią, gdy kryminał zmusza do myślenia. Dla słuchaczy, którzy doceniają, gdy lektor nie tylko czyta, ale i gra tekst. I wreszcie – dla wszystkich, którzy wierzą, że polska literatura kryminalna ma światowy poziom, a „Tysiąc ciętych róż” to tego najlepszy dowód.

No to jak, gotowi na spotkanie z Rowickim? Włączcie słuchawki, zgaście światło i dajcie się porwać tej mrocznej opowieści – gwarantuję, że nie będziecie żałować. Do usłyszenia w kolejnych recenzjach, wasz Tomasz Wiśniewski!