Urlop z szefem – Anna Langner audiobook – Gorący romans w wiejskiej scenerii

Opis

Cześć, miłośnicy lekkich literackich podrygów i audiobookowych przyjemności! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po świecie rozrywkowej literatury, który dziś zabierze was w podróż z ‘Urlopem z szefem’ Anny Langner.

Gdy tylko zobaczyłem okładkę ‘Urlopu z szefem’ z tym charakterystycznym różowym zabarwieniem i ironicznym uśmieszkiem, od razu przypomniały mi się moje studenckie czasy, kiedy to z wypiekami na twarzy analizowaliśmy fenomen popularności ‘erotyków dla kobiet’ na zajęciach z komunikacji społecznej. Anna Langner, niczym współczesna Barbara Rosiek w lżejszym wydaniu, proponuje nam bowiem trzygodzinną eskapadę w świat biurowych namiętności i wiejskich podtekstów.

Fabularnie rzecz ujmując, mamy tu klasyczny układ: szef Błażej – facet z pozoru zimny jak korporacyjny Excel, i Martyna – jego podwładna, która w swojej nieokrzesanej szczerości przypomina mi trochę moją ulubioną bohaterkę z ‘Dziewczyn z kabaretu’. Kiedy Martyna wpada na pomysł zabrania szefa w rodzinne strony, by ratować gospodarstwo agroturystyczne, zaczyna się prawdziwy rollercoaster emocji. I tu pierwsze zaskoczenie – mimo że gatunkowo to erotyk, Langner sprawnie balansuje między romantyczną komedią a lekkim dramatem rodzinnym.

Agata Skórska jako lektorka to strzał w dziesiątkę! Jej interpretacja to prawdziwy popis aktorski – od perfekcyjnego oddania aroganckich min Błażeja (‘szefuńcia’, jak go czule nazywa Martyna), po rubaszne, wiejskie dialogi rodziny naszej rudowłosej bohaterki. Szczególnie urzekła mnie scena, gdy czytała kłótnię Martyny z ojcem – miałem wrażenie, że siedzę w tej kuchni razem z nimi, czując zapach pierogów i słysząc brzęk zastawy. To właśnie takie momenty, gdzie narracja audiobooka potrafi stworzyć pełnoprawny teatr wyobraźni.

Jeśli chodzi o konstrukcję postaci, Langner nie odkrywa Ameryki, ale sprawnie operuje znanymi archetypami. Błażej to mieszczuch zakuty w swojej strefie komfortu jak w pancernym garniturze, który pod wpływem wiejskiej atmosfery (i oczywiście uroków Martyny) zaczyna się ‘rozpuszczać’ jak landrynka na języku. Z kolei Martyna to współczesna wersja Pipi Pończoszanki – nieprzewidywalna, impulsywna i przez to niesamowicie wciągająca. Ich chemia, szczególnie w wersji audio, działa na zasadzie dobrego serialu rom-com – wiemy, jak się skończy, ale bawimy się świetnie obserwując, jak do tego dojdą.

Porównując ‘Urlop z szefem’ do innych pozycji z półki Wydawnictwa Kobiecego, widzę wyraźne nawiązania do wcześniejszych sukcesów gatunku. To trochę jak połączenie ’50 twarzy Greya’ z klimatem ‘Rancza’ – tyle że bardziej dostosowane do polskich realiów. Langner unika jednak patosu, stawiając na lekką ironię i autoironię, co w polskiej literaturze kobiecej zawsze przyjmuję z aplauzem.

Nie oszukujmy się – to nie jest literatura wysokich lotów. Momentami dialogi brzmią jak wyjęte z telenoweli, a niektóre zwroty akcji są przewidywalne jak kolejka górska w wesołym miasteczku. Ale właśnie o to chodzi! ‘Urlop z szefem’ to literacki odpowiednik czekoladki – ma dać przyjemność, rozbawić, może nawet trochę rozgrzać. I w tej roli sprawdza się znakomicie, szczególnie w formie audiobooka, który można pochłonąć podczas jednego popołudnia w korkach czy wieczorem z lampką wina.

Dla kogo będzie to idealna pozycja? Dla fanek lekkich romansów, dla tych, którzy po ciężkim dniu pracy potrzebują odprężenia, a nawet dla mężczyzn chcących zrozumieć, co tak naprawdę bawi kobiety w literaturze. Ostrzegam tylko purystów językowych – język jest potoczny, momentami wręcz kolokwialny, ale to świadomy zabieg autorki. W końcu czy Martyna, dziewczyna z prowincji, miałaby mówić jak profesor literatury?

Podsumowując – ‘Urlop z szefem’ to jak spotkanie z dawno niewidzianą przyjaciółką: wiesz, czego się spodziewać, ale i tak dobrze się bawisz. A wersja audio z Agatą Skórską to wisienka na torcie, która sprawia, że te 3 godziny mija jak z bicza strzelił. Moja ocena? 4/5 – bo choć nie zmieniła mojego życia, to na pewno je uprzyjemniła.

Wasz zawsze uśmiechnięty przewodnik po literackich rozrywkach, Tomasz Wiśniewski. Do usłyszenia w kolejnych recenzjach, a może spotkamy się na moim podcaście o popkulturze? Na pewno będzie o czym gadać!