W świetle nocy – Milena Wójtowicz audiobook – Komedia fantasy, która rozświetli twoją ciemność!

Opis

Drodzy miłośnicy literackich podróży, szczególnie ci, którzy lubią łączyć śmiech z dreszczykiem emocji,

Gdy tylko usłyszałam o premierze audiobooka „W świetle nocy” Mileny Wójtowicz w interpretacji Kamila Prubana, od razu przypomniały mi się długie wieczory spędzone na lekturze polskich powieści grozy z przymrużeniem oka. Ta pozycja wydawnictwa SQN, która ukazała się 16 października 2024 roku, to prawdziwa uczta dla fanów fantastyki z nutką czarnego humoru.

Już od pierwszych minut nagrania poczułam, że trafiłam na coś wyjątkowego. Historia Aśki Myszkowskiej, która odkrywa, że nie żyje (choć jakoś specjalnie się tym nie przejmuje), od razu przywiodła mi na myśl nasze rodzime legendy o strzygach i wampirach, ale w zupełnie nowoczesnym, urban fantasy wydaniu. To tak, jakby „Wiedźmin” spotkał się z „Dziennikami wampirów” na warszawskiej Pradze, przy akompaniamencie śmiechu i lekkiego dreszczyku.

Milena Wójtowicz stworzyła świat, który – choć pełen nadprzyrodzonych stworzeń – jest zadziwiająco ludzki w swoich absurdach. Sabina Piechota, specjalistka od BHP w świecie nocnych stworzeń, to postać, o której chciałoby się czytać więcej – jej suchy humor i praktyczne podejście do nieumarłości przypomina mi niektóre moje wykładowczynie z uniwersytetu, które potrafiły nawet o teorii literatury opowiadać z takim pazurem.

Analizując warstwę językową, muszę przyznać, że autorka bawi się słowem z prawdziwą wprawą. Dialogi są żywe, pełne potocznych wyrażeń i warszawskiego slangowego kolorytu („rozwalił mnie” czy „położył na łopatki” to tylko niektóre perełki). To nie jest fantasy odświętne, wygładzone – to fantastyka w dżinsach i trampkach, która śmiało może powiedzieć: „Siema, jestem tu na stałe”.

Kamil Pruban jako narrator odwalił kawał dobrej roboty (żeby użyć języka bohaterów). Jego interpretacja to prawdziwy popis aktorski – od różnicowania głosów poszczególnych postaci (specjalne brawa za Edka Labradora i Cecylię Fryderyk!), po idealne wyczucie komicznego tempa. Słuchałam tego audiobooka podczas wieczornych spacerów po Krakowie i kilka razy musiałam się zatrzymywać, bo parsknęłam śmiechem tak głośno, że przestraszyłam gołębie.

Dla mnie jako krytyczki szczególnie ciekawe było, jak książka gra konwencjami. Z jednej strony mamy klasyczne motywy wampiryczne (nocne życie, kły, nietolerancja światła), ale podane w sosie współczesnych problemów („Jak pogodzić nieumarłość ze studiami?”). To trochę jak gdyby Stanisław Lem postanowił napisać komedię romantyczną – absurdalne, ale niesamowicie świeże.

Porównując do innych pozycji na rynku, „W świetle nocy” stoi gdzieś pomiędzy „Sagi o wampirach z Dallas” Charlaine Harris a „Felix, Net i Nika” Rafała Kosika. Ale ma to coś wyjątkowego – ten specyficzny, polski humor sytuacyjny i lekkie przerysowanie, które przypomina najlepsze kabarety.

Jedynym elementem, który mógłby budzić pewne zastrzeżenia, jest dość schematyczna konstrukcja niektórych wątków pobocznych. Ale szczerze? Przy takiej dawce humoru i energii, jaka bije z tej historii, zupełnie mi to nie przeszkadzało. To tak, jakby krytykować weselną zabawę za to, że polonez był odtańczony bez odpowiedniej gracji – liczy się przecież radość uczestników!

Dla kogo będzie ten audiobook? Dla tych, którzy:
– szukają lekkiej, zabawnej fantastyki na jesienne wieczory
– cenią sobie dobre aktorstwo głosowe
– lubią, gdy strzyga mówi warszawską syrenką
– potrzebują oderwania od codzienności z przymrużeniem oka

Słuchając „W świetle nocy”, kilkukrotnie wybuchałam śmiechem tak spontanicznym, że sąsiedzi pewnie myśleli, że oglądam jakieś stand-upy. A może właśnie taki jest zamysł – to audiobookowy odpowiednik dobrego występu komediowego, tylko że z wampirami w tle. I wiecie co? To działa!

Z literackim pozdrowieniem i lekkim szczerzeniem kłów (ale tylko metaforycznym!), Wasza Zofia Kowalska