Wampir – Wojciech Chmielarz audiobook – Mroczna tajemnica gliwickich zaułków

Opis

Cześć, miłośnicy mrocznych kryminałów i słuchacze audiobooków! Tomasz Wiśniewski tu, wasz przewodnik po literackich zaułkach polskiej prozy kryminalnej.

Gdy tylko zobaczyłem nowość od Wojciecha Chmielarza – „Wampir” – w ofercie Storytela, od razu wiedziałem, że to musi być coś specjalnego. Chmielarz to przecież mistrz polskiego kryminału, który potrafi wplatać w swoje powieści nie tylko wciągające śledztwa, ale też głęboką refleksję społeczną. I muszę przyznać, że „Wampir” nie zawiódł moich oczekiwań, choć – jak to często bywa – diabeł tkwi w szczegółach.

Akcja powieści rozpoczyna się od pozornie prostej sprawy – samobójstwa dwudziestoletniego Mateusza. Jego matka nie wierzy w oficjalną wersję wydarzeń i zatrudnia prywatnego detektywa, Dawida Wolskiego. I tu zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki! Wolski to postać z krwi i kości – ma swoje demony, problemy z alkoholem i kręgosłupem moralnym, który czasem trzeszczy jak stare drzwi w opuszczonym domu. Jego śledztwo prowadzi nas przez mroczne zaułki Gliwic, świat nastoletniej prostytucji i niebezpiecznych gier w wirtualnej rzeczywistości.

Co mnie szczególnie urzekło w „Wampirze”? Przede wszystkim autentyczność. Chmielarz nie boi się pokazywać brzydoty świata, ale robi to w sposób, który nie jest tanią sensacją. Pamiętam, jak kilka lat temu pisałem na blogu o serii kryminałów osadzonych w polskich realiach małych miast. Wtedy też zwracałem uwagę na to, jak ważne jest pokazywanie lokalnego kolorytu bez upiększeń. „Wampir” to kwintesencja tego podejścia – Gliwice w tej powieści to nie tylko tło, ale niemal kolejny bohater.

Jeśli chodzi o warstwę społeczną, Chmielarz jak zwykle punktuje celnie. Tematyka samobójstw wśród młodych ludzi, wpływ internetu na ich psychikę, mechanizmy wykluczenia – to wszystko składa się na powieść, która bawi (bo konstrukcja kryminalna jest naprawdę świetna), ale też zmusza do myślenia. Trochę jak w tych najlepszych odcinkach „Falstad”, które recenzowałem w swoim podcaście – rozrywka z przesłaniem.

Teraz czas na najważniejszy element audiobooka – lektora. Mateusz Znaniecki, który podjął się interpretacji „Wampira”, wzbudza skrajne emocje. Ja osobiście uważam, że jego głos idealnie pasuje do klimatu powieści – stonowany, nieco mroczny, z odpowiednią dozą ironii w dialogach Wolskiego. To prawda, że początkowo może wydawać się nieco monotonny, ale po kilkunastu minutach wciąga jak dobry serial na Netflixu. Dla tych, którzy wolą bardziej dynamiczną interpretację, polecam przyspieszenie tempa do 1.2x – sam testowałem tę opcję i działa znakomicie!

Porównując „Wampira” do innych dzieł Chmielarza, muszę przyznać, że to solidna pozycja w jego dorobku. Nie jest to może tak elektryzujące jak niektóre części cyklu o Jakubie Mortce, ale zdecydowanie wyróżnia się ciekawą eksploracją świata młodzieży. Trochę jakby autor połączył najlepsze elementy „Skazy” z klimatem „Żmijowiska”.

Dla kogo będzie ten audiobook? Na pewno dla fanów polskiego kryminału z pazurem. Dla tych, którzy lubią, gdy śledztwo prowadzi bohater z bagażem doświadczeń, a nie kartonowa postać rodem z telewizyjnych seriali. I wreszcie – dla wszystkich, którzy chcą spojrzeć na problemy współczesnej młodzieży przez pryzmat dobrej literatury.

Czy są jakieś wady? Jak w każdym dziele – oczywiście. Niektórym może przeszkadzać wolniejsze tempo w pierwszej połowie książki (choć ja to traktuję jako budowanie napięcia). Inni mogą mieć problem z dosyć brutalnymi scenami – ale cóż, taki już świat opisuje Chmielarz. I wreszcie – jak wspomniałem – interpretacja Znanieckiego nie każdemu może przypaść do gustu, choć to już kwestia bardzo subiektywna.

Podsumowując – „Wampir” to audiobook, który warto dać szansę. Zwłaszcza jeśli lubicie kryminały, które zostawiają jakiś ślad w głowie, a nie tylko dostarczają taniej rozrywki. A jeśli jeszcze nie znacie twórczości Chmielarza – to może być dobre wprowadzenie do jego świata. Tylko uwaga – jak zaczniecie słuchać, trudno będzie się oderwać!

Wasz zawsze głodny dobrych książek (i czasem nie tylko książek), Tomasz Wiśniewski. Do usłyszenia w kolejnych recenzjach!