Wampir. Jak rodzi się zło – Magda Omilianowicz audiobook – Przeniknij mrok najgłębszego zła

Opis

Drodzy miłośnicy mrocznych zakamarków ludzkiej psychiki,

Gdy po raz pierwszy sięgnąłem po audiobook “Wampir. Jak rodzi się zło” Magdy Omilianowicz, moje zawodowe zainteresowanie psychologią zbrodni zderzyło się z osobistym dreszczem niepokoju. Pamiętam, jak podczas moich badań nad słowiańskimi wampirami ludowymi natknąłem się na akta Pękalskiego – ten przypadek uderzająco przypominał współczesne wcielenie dawnych legend. Ale gdzie kończy się folklor, a zaczyna patologia? To pytanie towarzyszyło mi przez wszystkie 6 godzin i 10 minut tego wstrząsającego reportażu.

Marcin Popczyński jako narrator stworzył atmosferę idealnie współgrającą z treścią – jego głos, momentami chłodny i reporterski, to znów pełen ledwo skrywanego napięcia, prowadzi słuchacza przez labirynt psychiki jednego z najokrutniejszych polskich morderców. Szczególnie zapadł mi w pamięć fragment, gdy opisując dzieciństwo Pękalskiego, Popczyński niemal szeptem wymieniał kolejne traumy – wtedy właśnie przypomniałem sobie swoje badania nad tym, jak zaniedbanie emocjonalne kształtuje przyszłych przestępców. To nie jest zwykła opowieść kryminalna, to głęboka analiza ciemności, która może czaić się w każdym z nas.

Omilianowicz, z typową dla siebie dociekliwością, nie poprzestaje na suchych faktach. Jej rozmowy z Pękalskim to prawdziwy popis dziennikarskiego rzemiosła – słychać w nich zarówno profesjonalny dystans, jak i ludzkie przerażenie. Kiedy opisuje, jak “wampir z Bytowa” opowiada o swoich czynach z zimną precyzją chirurga, mimowolnie przypominają mi się moje własne rozmowy z więźniami podczas studiów psychologicznych. Ta sama mieszanka fascynacji i odrazy.

Technicznie audiobook stoi na wysokim poziomie – dźwięk jest czysty, a tempo narracji pozwala zarówno na przyswojenie trudnych treści, jak i na chwilę oddechu po szczególnie wstrząsających fragmentach. Kompania Mediowa zadbała o jakość produkcji, choć momentami żałowałem, że nie wykorzystano więcej efektów dźwiękowych, które mogłyby spotęgować atmosferę grozy.

Porównując “Wampira…” z innymi pozycjami true crime, widzę wyraźnie polską specyfikę tego reportażu. Gdzie amerykańskie książki często skupiają się na spektakularności zbrodni, Omilianowicz zagłębia się w socjologiczne i psychologiczne podłoże. To nie tylko opowieść o morderstwach, ale studium upadku człowieczeństwa. Przypomina mi to nieco moje ulubione prace prof. Brunona Hołysta o psychopatologii.

Dla kogo jest ten audiobook? Z pewnością nie dla osób o słabych nerwach. Ale jeśli, tak jak ja, fascynuje Cię granica między normalnością a patologią, jeśli chcesz zrozumieć (choć nie usprawiedliwić) mechanizmy rodzenia się zła – to pozycja obowiązkowa. Szczególnie polecam ją studentom psychologii i kryminologii – to materiał, który długo będzie wywoływał dyskusje i refleksje.

Po zakończeniu słuchania zostałem z poczuciem, że zło rzadko rodzi się nagle. To proces, który można śledzić krok po kroku – od dziecięcych traum, przez pierwsze oznaki zaburzeń, aż po ostateczny upadek. I chociaż Pękalski to skrajny przypadek, jego historia każe nam się zastanowić: ilu takich “wampirów” tworzymy przez nasze społeczne zaniedbania?

W mroku refleksji pozostaje Wasz, Piotr Czarny