Wędrówka dusz: Tajemnice życia po życiu plik audio – dr Michael Newton audiobook – Odkryj sekrety nieśmiertelnej duszy już teraz

Opis

Drodzy Poszukiwacze Literackich Głębi,

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po audiobook „Wędrówka dusz: Tajemnice życia po życiu” dr. Michaela Newtona, moje zawodowe zaciekawienie mieszało się z osobistą rezerwą. Jako krytyczka wychowana w tradycji racjonalnej analizy tekstu, podchodzę do tematów ezoterycznych z naukowym dystansem, ale też – jak każdy człowiek – z wewnętrznym pragnieniem odpowiedzi na odwieczne pytania o sens istnienia. Ta dziewięciogodzinna podróż w wykonaniu Wojciecha Masiaka okazała się doświadczeniem, które wymyka się prostym klasyfikacjom.

Newton, amerykański hipnoterapeuta zmarły w 2016 roku, proponuje tu coś więcej niż kolejną teorię reinkarnacji. Jego metoda – głęboka hipnoza regresyjna dwudziestu dziewięciu pacjentów – przypomina mi prace Junga nad zbiorową nieświadomością, tyle że przeniesione w sferę duchowości New Age. Nagranie otwiera się opisem momentu śmierci, gdzie narrator prowadzi nas przez doświadczenia „oderwania od ciała” z taką plastycznością, że mimowolnie przypomniałam sobie własne przeżycie sprzed lat – gdy podczas poważnego zabiegu medycznego miałam wrażenie, jakbym unosiła się pod sufitem sali operacyjnej. Czy to był efekt niedotlenienia mózgu, czy może potwierdzenie Newtonowskiej tezy o oddzieleniu duszy od materii? Audiobook nie daje łatwych odpowiedzi, ale zmusza do refleksji.

Najbardziej intrygującym aspektem jest koncepcja „międzywcieleń” – okresu, gdy dusza, wolna od fizyczności, dokonuje przeglądu minionego życia i przygotowuje się do następnego. Masiak, którego barytonowy głos idealnie balansuje między naukową powagą a niemal poetycką delikatnością, czyta fragmenty o „grupach dusz” z takim przekonaniem, że przez moment zapominałam, iż słucham relacji z hipnozy, a nie wykładu z psychologii transpersonalnej. Szczególnie poruszył mnie rozdział o „bratnich duszach”, gdzie pacjentka opisuje spotkanie ze zmarłą matką w stanie między wcieleniami – scena opisana językiem tak prostym, że aż bolesnym w swojej szczerości.

Technicznie, produkcja Illuminatio zasługuje na uznanie. Brak szumów tła, idealnie dobrane pauzy między rozdziałami (zwłaszcza w momentach przejścia między „życiem” a „życiem po życiu”) oraz subtelna muzyka ilustracyjna w kluczowych momentach tworzą doświadczenie, które wyróżnia się na tle przeciętnych audiobooków rozwojowych. Masiak, znany z ról teatralnych, operuje głosem jak instrumentem – jego modulacje pozwalają odróżnić pacjentów od głosu samego Newtona bez sztucznego „odgrywania” postaci, co często psuje podobne produkcje.

Krytycznie trzeba jednak odnotować, że książka operuje wyłącznie subiektywnymi relacjami bez weryfikacji naukowej. Gdy Newton opisuje „dusze początkujące” (mające rzekomo niebieską aurę) i „zaawansowane” (złociste), moje akademickie ja protestuje przeciwko takim uproszczeniom. Brakuje też odniesień do współczesnych badań nad świadomością, choćby prac Stanisława Grofa. Dla słuchaczy oczekujących twardych danych, te fragmenty mogą brzmieć jak science-fiction.

W porównaniu z podobnymi tytułami, „Wędrówka dusz” wyróżnia się literacką spójnością. Gdy Weiss w „Wielu żywotach, wielu mistrzach” skupia się na pojedynczych przypadkach, Newton buduje pełniejszy system wierzeń. Nie jest to jednak dzieło tak filozoficznie głębokie jak „Rozmowy z Bogiem” Walscha, pozostając raczej na poziomie popularyzatorskim.

Komu poleciłabym to nagranie? Na pewno nie sceptykom szukającym „dowodów”, ale osobom otwartym na eksperyment myślowy. Dla mnie, jako badaczki narracji, fascynujące było obserwować, jak te hipnotyczne relacje układają się w archetypiczną opowieść o poszukiwaniu sensu – podobną do tych, które analizowałam w twórczości Gombrowicza czy Schulza, tyle że ubraną w szatę współczesnej duchowości. To audiobook, który – nawet jeśli nie przekona – na pewno zostawia ślad w świadomości słuchacza.

Osobiste podsumowanie? Po zakończeniu nagrania, przez kilka dni patrzyłam na relacje z bliskimi przez pryzmat Newtonowskiej teorii „grup dusz”. Czy moja córka naprawdę wybrała mnie na matkę w „planie między wcieleniami”, jak twierdzą bohaterowie książki? Nie wiem. Ale ta perspektywa, choć irracjonalna, dała mi nowy sposób przeżywania rodzicielskiej miłości – i być może właśnie w tym tkwi siła tej kontrowersyjnej publikacji.

Z literackim namysłem,
Zofia Kowalska