Władca dumy – Ana Huang audiobook – Zakazana namiętność, która rozpala zmysły

Opis

Cześć, miłośnicy literackich emocji i dźwiękowych podróży! Tomasz Wiśniewski tu, z kolejną porcją audiobookowych wrażeń – tym razem z gorącym romansem erotycznym w tle.

Gdy tylko usłyszałem, że Czwarta Strona wydaje polską wersję “Władcy dumy” Any Huang, od razu przypomniały mi się moje analizy trendów czytelniczych z ostatnich lat. Pamiętacie, jak na moim blogu rozkładałem na czynniki pierwsze fenomen “365 dni” Lipińskiej? Otóż “Władca dumy” wpisuje się w ten sam nurt współczesnej erotyki, która łączy społeczne tabu z głęboką psychologią postaci – tyle że z amerykańskim sznytem i korporacyjnym tłem rodem z “Suits”.

“”Pierwsze wrażenie: chemia na poziomie molekularnym””
Od pierwszych minut narracji Marcina Steca wiedziałem, że to nie będzie zwykły romans. Scena, w której Kai Young (głos Steca nisko brzmiący jak dźwięk kontrabasu) po raz pierwszy zauważa Isabellę (której śmiech narrator oddał z taką naturalnością, że aż się rozejrzałem po pubie), to mistrzostwo świata w budowaniu napięcia. To właśnie w takich momentach doceniam audiobooki – gdy aktorstwo głosowe potrafi oddać więcej niż najdokładniejszy opis.

“”Głosowe przeciwieństwa przyciągające się magnetycznie””
Marcin Stec dokonał tu czegoś, co w moim podcaście o adaptacjach nazywam “efektem dubbingowej alchemii”. Jego Kai to chłodna elegancja (wyobraźcie sobie głos Roberta Więckiewicza czytającego Raport Stroopa), podczas gdy Isabella otrzymała barwę ciepłą, pełną improwizowanych fraz, jakby Stec rzeczywiście wymyślał jej żarty na bieżąco. Ta dychotomia przypomniała mi moją analizę polskiego dubbingu do “Gry o tron” – czasem różnica tonów mówi więcej niż całe strony dialogów.

“”Fabuła: korpo-dramat w stylu ‘Dynastii’, ale z łaciną w tle””
Ana Huang nie odkrywa Ameryki schematem “bogacz + dziewczyna z ludu”, ale nadaje mu świeżość poprzez detale. Gdy Kai tłumaczy Owidiusza (co Stec czyta z taką powagą, jakbym słuchał wykładu prof. Miodka), a Isabella parodiuje to swoim drinkiem “Metamorfozy na gorąco”, czułem tę samą radość, co przy lekturze “Kariery Nikodema Dyzmy” – pozornie prosta historia, a tyle mówi o klasowych przepaściach.

“”Mocne strony: gdzie erotyka spotyka psychologię””
Najlepsze momenty to nie sceny łóżkowe (choć Stec czyta je z godną podziwu powściągliwością), ale te, gdy słyszymy wewnętrzne monologi bohaterów. Nagranie oddaje tę psychologiczną głębię – gdy Kai analizuje ryzyko związku, słychać w jego głosie prawdziwy dylemat, nie tylko pożądanie. To jak słuchać mojego ulubionego odcinka podcastu “O zmysłach” – niby o ciele, a jednak o duszy.

“”Słabości: korporacyjne cliché””
Wątek przejęcia firmy brzmi czasem jak wyjęty z telenoweli “Klan” – zbyt przewidywalny, zbyt sztampowy. Gdyby nie ironiczna nuta w głosie Steca podczas tych fragmentów, pewnie bym przewracał oczami. Ale przyznaję, to drobiazg przy całości.

“”Dla kogo ten audiobook?””
Jeśli lubicie:
– moje analizy romansów na blogu,
– “365 dni” w wersji dla intelektualistów,
– głos Marcina Steca (który tu bije nawet jego rolę w “Wiedźminie”),
– korporacyjne intrygi w stylu “The Devil Wears Prada”,
…to będzie wasz audiobook lata. Dla mnie to 8/10 – minus za zbyt oczywiste wątki poboczne, plus za głosową chemię, od której robi się cieplej niż podczas tegorocznej fali upałów.

No to jak, dajecie się skusić na tę korporacyjno-erotyczną mieszankę wybuchową? Jeśli posłuchacie, wpadajcie na mój blog – chętnie podyskutuję o Waszych odczuciach! A tymczasem… niech moc dźwiękowych wrażeń będzie z Wami. Tomasz Wiśniewski, wasz przewodnik po literackich emocjach, żegna się – ale tylko do następnej recenzji!