Władca gniewu – Ana Huang audiobook – Namiętność, która spala kontrolę

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury,

Gdy po raz pierwszy zetknąłem się z audiobookiem „Władca gniewu” Any Huang, moje akademickie zacięcie kazało mi podejść do tej pozycji z pewną rezerwą. Romans erotyczny z motywem aranżowanego małżeństwa? Temat, który wydawał mi się już wielokrotnie eksploatowany w literaturze popularnej. Jednak jako badacz literatury postanowiłem odłożyć na bok uprzedzenia i zanurzyć się w tę historię z otwartym umysłem, co – ku mojemu zaskoczeniu – zaowocowało całkiem interesującym doświadczeniem literackim.

Pamiętam, jak podczas moich badań nad współczesną prozą polską analizowałem różne sposoby, w jakie autorzy wplatają wątki historyczne i społeczne w fabuły romansów. „Władca gniewu” nie jest oczywiście powieścią historyczną, ale sposób, w jaki Huang konstruuje świat swoich bohaterów – świat miliarderów, dynastycznych fortun i bezwzględnych gier o władzę – przypomina mi pewne mechanizmy znane z literatury dwudziestowiecznej, gdzie tło społeczne odgrywało kluczową rolę w kształtowaniu relacji między postaciami.

Ana Huang, autorka znana z serii „Twisted”, stworzyła w „Władcy gniewu” historię, która wpisuje się w popularny ostatnio nurt romansów z tzw. „mrocznym bohaterem”. Dante Russo to postać, która od pierwszych chwil narracji przyciąga uwagę – bezwzględny miliarder, kontrolujący każdy aspekt swojego życia, zmuszony do zawarcia małżeństwa z Vivian Lau, córką swojego wroga. To klasyczny już motyw „od wrogów do kochanków”, który Huang rozwija z pewną wprawą, choć – jak zauważę później – nie bez pewnych potknięć.

Z literackiego punktu widzenia najbardziej interesującym aspektem powieści jest ewolucja relacji między głównymi bohaterami. Huang stopniowo odsłania przed czytelnikiem (czy w tym przypadku – słuchaczem) kolejne warstwy osobowości Dantego i Vivian, pokazując, jak pod powierzchnią ich wymuszonego związku kryją się znacznie bardziej złożone emocje. Szczególnie ciekawie przedstawiona została postać Vivian – z pozoru typowej „dziedziczki fortuny”, która jednak w miarę rozwoju akcji okazuje się kobietą o nieoczywistej sile charakteru.

Jeśli chodzi o warstwę erotyczną, która stanowi istotny element powieści, Huang operuje dość konwencjonalnymi środkami wyrazu. Sceny namiętności są napisane sprawnie, ale brakuje im pewnej literackiej finezji, którą można znaleźć u mistrzyń gatunku, takich jak Anaïs Nin czy Marguerite Duras. Mimo to spełniają one swoją funkcję w kontekście całej historii.

Przechodząc do aspektu audiobookowego – interpretacja Marcina Steca zasługuje na szczególną uwagę. Jego głos, niski i pełen męskiej chropowatości, idealnie pasuje do postaci Dantego. Stec znakomicie oddaje emocje bohatera – od zimnej arogancji początkowych rozdziałów, po bardziej złożone uczucia pojawiające się w miarę rozwoju akcji. Jednak, jak zauważyło kilku recenzentów, jego interpretacja postaci kobiecych może budzić pewne kontrowersje. Rzeczywiście, czasami wydaje się, że Vivian mówi tonem nieco bardziej infantylnym, niż wynikałoby to z charakterystyki postaci.

Techniczna strona audiobooka stoi na wysokim poziomie. Nagranie jest czyste, pozbawione zakłóceń, a tempo czytania pozwala komfortowo śledzić fabułę. Dwunastogodzinny czas trwania może wydawać się długi, ale dzięki umiejętnemu prowadzeniu narracji przez Steca, słuchowisko nie nuży.

Porównując „Władcę gniewu” do innych pozycji z tego gatunku, można dostrzec zarówno podobieństwa, jak i różnice. Pod względem konstrukcji bohatera męskiego, Dante Russo przypomina Christiana Greya z „Pięćdziesięciu twarzy Greya”, jednak Huang unika niektórych pułapek, w jakie wpadła E.L. James – jej bohater jest bardziej złożony psychologicznie, a jego przemiana bardziej wiarygodna. Z kolei wątek aranżowanego małżeństwa przywodzi na myśl niektóre romanse historyczne, choć tutaj mamy do czynienia ze współczesnym settingiem.

Dla kogo będzie to odpowiednia lektura? Z pewnością dla miłośniczek romansów z mrocznym bohaterem i motywem „enemies to lovers”. Osoby szukające głębszej analizy psychologicznej czy nowatorskiej konstrukcji literackiej mogą poczuć pewien niedosyt, ale jako lekka, wciągająca rozrywka „Władca gniewu” sprawdza się znakomicie.

Moje osobiste odczucia po zakończeniu słuchania są dość ambiwalentne. Z jednej strony doceniam sprawność narracyjną Huang i umiejętność budowania napięcia emocjonalnego. Z drugiej – jako badacz literatury widzę pewne niedostatki w rozwoju postaci drugoplanowych oraz w warstwie językowej. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę cel, jaki sobie stawia ta powieść, można uznać, że został on osiągnięty.

Ciekawym aspektem jest również to, jak „Władca gniewu” wpisuje się w szerszy kontekst współczesnej kultury popularnej. Motyw bogatego, kontrolującego mężczyzny i kobiety, która początkowo jest mu podporządkowana, by później znaleźć sposób na zachowanie własnej tożsamości, wydaje się szczególnie nośny w obecnych czasach. Huang, choć operuje w konwencji literatury rozrywkowej, nieświadomie może dotykać tu ważnych społecznych kwestii dotyczących relacji władzy w związkach.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak