Wojna Wilka – Bernard Cornwell audiobook – Epicka walka o władzę w cieniu wikingów

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury i Historii,

Gdy po raz pierwszy sięgnąłem po audiobook „Wojna Wilka” Bernarda Cornwella w interpretacji Filipa Kosiora, moje oczekiwania były podwójnie napięte – zarówno jako badacza literatury, jak i wieloletniego słuchacza serii „Wojny Wikingów”. Jedenasty tom przygód Uhtreda z Bebbanburga to pozycja szczególna, stojąca na pograniczu kontynuacji dobrze znanej formuły i próby odświeżenia narracji. I muszę przyznać, że Cornwell po raz kolejny udowadnia, dlaczego jest mistrzem powieści historycznej.

Z perspektywy badacza literatury, seria Cornwella zawsze fascynowała mnie sposobem, w jaki autor balansuje między faktem a fikcją. „Wojna Wilka” nie jest tu wyjątkiem. Akcja osadzona w IX-wiecznej Anglii, w czasach gdy kształtowały się zręby państwowości anglosaskiej, to nie tylko tło dla przygód Uhtreda, ale integralna część narracji. Cornwell, niczym średniowieczny kronikarz, tka swoją opowieść z nici historycznych wydarzeń, splatając je z losami fikcyjnych bohaterów w sposób, który przywodzi mi na myśl najlepsze tradycje polskiej powieści historycznej – choćby „Krzyżaków” Sienkiewicza.

Tytułowa „wojna wilka” to metafora, która od razu przykuła moją uwagę. Sköll, nowy antagonista, dowodzący armią wojowników przekonanych o swojej wilczej naturze, to postać niezwykle nośna symbolicznie. W kulturze nordyckiej wilk był istotą ambiwalentną – z jednej strony niosącą zniszczenie (jak Fenrir), z drugiej będącą symbolem siły i niezależności. Cornwell znakomicie wykorzystuje tę dwoistość, tworząc postać, która wymyka się prostym podziałom na dobro i zło. Słuchając opisów jego działań, nie mogłem oprzeć się skojarzeniom z naszym rodzimym Witem Stwoszem i jego wizją bestialstwa w sztuce – tam gdzie granica między człowiekiem a zwierzęciem się zaciera.

Filip Kosior jako narrator sprawdza się znakomicie. Jego głos, niczym średniowieczny skald, prowadzi nas przez zawiłości fabuły z epickim rozmachem, ale i z uwagą dla detalu. Szczególnie udane są sceny bitewne – Kosior potrafi oddać zarówno chaos walki, jak i jej specyficzny rytm, przypominający nieco poloneza – pozornie chaotyczny, a jednak podporządkowany wewnętrznej logice. Jego interpretacja dialogów, zwłaszcza tych pełnych nordyckiej dumy i sarkazmu, to prawdziwa uczta dla ucha.

Z punktu widzenia konstrukcji narracyjnej, „Wojna Wilka” stanowi ciekawe studium powrotu do korzeni. Uhtred, który w końcu odzyskał Bebbanburg, musi teraz zmierzyć się z wyzwaniem bycia gospodarzem, a nie tylko wojownikiem. To przypomina mi nieco nasze polskie dylematy z „Potopu” – jak pogodzić dumę rycerską z odpowiedzialnością za tych, którzy są pod naszą opieką. Cornwell znakomicie pokazuje, że czasem najtrudniejsze bitwy toczymy nie na polu walki, ale w naszym własnym sumieniu.

Jeśli chodzi o warstwę historyczną, Cornwell jak zwykle imponuje dbałością o szczegóły. Opisy codziennego życia, uzbrojenia, taktyki wojennej – wszystko to składa się na obraz, który mógłby śmiało konkurować z pracami naukowymi. Jednocześnie autor nie popada w przesadny dydaktyzm. Wiedza historyczna jest tu podana w sposób organiczny, co szczególnie doceniam jako badacz – to rzadka umiejętność wśród pisarzy.

Muszę jednak odnotować pewne niedostatki. Dla słuchaczy, którzy śledzą serię od dawna, niektóre wątki mogą wydawać się przewidywalne. Schemat „nowy wróg – wielka bitwa – zwycięstwo” zaczyna być odczuwalny, choć Cornwell stara się go urozmaicać. Ponadto, w porównaniu z wcześniejszymi tomami, w „Wojnie Wilka” nieco mniej miejsca poświęcono rozwojowi postaci drugoplanowych – szkoda, bo to zawsze była mocna strona serii.

Dla polskiego słuchacza szczególnie interesujące mogą być paralelę między światem przedstawionym w powieści a naszą rodzimą historią. Walki o Northumbrię w pewnym sensie przypominają zmagania Piastów o zjednoczenie ziem polskich. Podobieństwo losów Uhtreda i naszego Zawiszy Czarnego jest uderzające – obaj musieli lawirować między lojalnością a pragnieniem zachowania własnej tożsamości.

Podsumowując, „Wojna Wilka” to solidna pozycja w serii, która z pewnością zadowoli fanów gatunku. Choć nie jest to może tom najambitniejszy, to jednak trzyma poziom i dostarcza satysfakcjonującej rozrywki. Audiobook w wykonaniu Filipa Kosiora to prawdziwa uczta dla miłośników dobrej interpretacji – jego głos nadaje opowieści epicki rozmach, czyniąc z „Wojny Wilka” idealną propozycję na długie jesienne wieczory.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak