Zapłata – Małgorzata Rogala audiobook – Wciągający kryminał, który wstrząśnie Twoim umysłem

Opis

Drodzy miłośnicy literatury i tajemnic kryminalnych,

Kiedy po raz pierwszy sięgnąłem po audiobook “Zapłata” Małgorzaty Rogali, narrated przez Adama Baumana, nie spodziewałem się, że ta historia wciągnie mnie tak głęboko w labirynt ludzkich emocji i warszawskich zaułków. Jako badacz literatury współczesnej, często analizuję, jak autorzy splatają fikcję z realiami społecznymi, a tutaj Rogala zdaje się robić to z wprawą, która zasługuje na uwagę. “Zapłata”, pierwszy tom serii o Agacie Górskiej i Sławku Tomczyku, to kryminał, który obiecuje więcej niż tylko zagadkę – to podróż w przeszłość i teraźniejszość, gdzie każdy krok bohaterów odbija się echem dawnych zbrodni.

Powieść zaczyna się od morderstwa w warszawskim klubie – syn adwokata pada ofiarą brutalnego aktu, który szybko okazuje się mieć korzenie w wydarzeniach sprzed ośmiu lat. Od pierwszych minut słuchania uderza mnie, jak Rogala buduje napięcie: nieśpiesznie, ale z precyzją, jakby zapraszała nas do stołu, na którym rozkłada puzzle przeszłości. To podejście przypomina mi moje własne doświadczenia z analizowania literatury – pamiętam, jak podczas badań nad współczesną prozą polską zachwycałem się tym, jak autorzy tacy jak Rogala potrafią wpleść historyczne tło w codzienne dramaty. W “Zapłacie” przeszłość nie jest tylko dekoracją – to żywy uczestnik fabuły, który każe nam zastanawiać się, ile prawdy można ukryć pod warstwą czasu.

Agata Górska, starsza aspirant, i Sławek Tomczyk, komisarz, to duet, który od razu budzi sympatię. Ich relacja, pełna niewypowiedzianych emocji i zawodowej chemii, jest jednym z najmocniejszych punktów książki. Rogala nie boi się pokazać ich ludzkiej strony – wątpliwości, zaangażowania, a czasem nawet słabości. To nie są papierowi detektywi, jakich pełno w kryminałach; to ludzie, których moglibyśmy spotkać na warszawskich ulicach, może w kawiarni na Pradze albo w tramwaju na Woli. Jednak, jak to często bywa w tego typu historiach, ich osobiste zaangażowanie w śledztwo czasem odbiera im ostrość spojrzenia – i tu pojawia się pytanie, czy emocje pomagają, czy przeszkadzają w dochodzeniu do prawdy. Jako ktoś, kto uczył studentów o literackich bohaterach zmagających się z własnym wnętrzem, widzę w tym echo dylematów Conradowskich – choć oczywiście w lżejszej, bardziej przystępnej formie.

Sama fabuła, choć intrygująca, nie jest pozbawiona wad. Zagadka morderstwa, która na początku wydaje się zawiła, z czasem staje się przewidywalna. Słuchając, miałem wrażenie, że Rogala zbyt szybko odsłania karty – zabójcę można wytypować już w połowie audiobooka, co odbiera trochę przyjemności z odkrywania. Niektórzy słuchacze, jak widzę w opiniach na Virtualo czy Audiotece, podzielają moje zdanie, nazywając intrygę ‘prostą’ czy ‘przewidywalną’. Z drugiej strony, autorka nadrabia to atmosferą – Warszawa w jej wykonaniu to miasto pełne cieni, gdzie każdy zaułek kryje historię. To coś, co doceniam jako badacz: umiejętność osadzenia fabuły w realiach, które czuje się w kościach, jak zimny wiatr nad Wisłą w listopadowy wieczór.

Przejdźmy teraz do audiobookowego doświadczenia, bo tutaj Adam Bauman zasługuje na osobny akapit. Jego głos to prawdziwy skarb – głęboki, ciepły, ale jednocześnie potrafiący oddać napięcie i dramatyzm scen. Słuchając, jak czyta dialogi Agaty i Sławka, miałem wrażenie, że siedzę z nimi przy stole w komendzie, popijając czarną kawę. Bauman świetnie radzi sobie z modulacją – od spokojnych, refleksyjnych momentów po dynamiczne wymiany zdań. Jakość dźwięku jest bez zarzutu, co w przypadku niemal 10-godzinnego audiobooka ma znaczenie – nie ma tu irytujących szumów czy nierówności, które mogłyby zepsuć odbiór. Dla kogoś, kto ceni sobie słuchanie książek w tramwaju czy podczas wieczornych spacerów, to prawdziwa przyjemność. Nie dziwi mnie, że wielu słuchaczy, jak Magdalena w swojej recenzji, chwali lektora jako jeden z najmocniejszych punktów “Zapłaty”.

Mimo tych zalet, nie mogę przemilczeć pewnych słabości. Rogala, choć sprawnie operuje piórem w kryminalnej materii, czasem za bardzo skręca w stronę romansu. Sceny między Agatą a Sławkiem, choć urocze, momentami wydają się przesadzone – jak telenowela wpleciona w policyjne akta. Dla kogoś, kto szuka czystego kryminału, może to być rozczarowanie, co zresztą potwierdzają opinie Marcina czy Kamili, którzy narzekali na ‘romansidło’ i ‘tani pornos’. Z perspektywy literackiej widzę w tym próbę dotarcia do szerszej publiczności – kobiecego kryminału, jak nazwała to Monika – ale nie zawsze wychodzi to naturalnie. Analizując głębiej, można by powiedzieć, że Rogala balansuje na granicy gatunków, co jest zarówno jej siłą, jak i ograniczeniem.

Porównując “Zapłatę” do innych polskich kryminałów, jak choćby serii o Eberhardzie Mocku Marka Krajewskiego, widzę różnicę w podejściu. Krajewski stawia na mrok i historyczną gęstość, podczas gdy Rogala oferuje coś lżejszego, bardziej współczesnego, z nutą codzienności. To nie jest literatura, która wstrząśnie fundamentami gatunku, ale jako rozrywka sprawdza się znakomicie. Myślę, że fani Katarzyny Bondy czy Zygmunta Miłoszewskiego znajdą tu coś dla siebie, choć mogą kręcić nosem na brak większej głębi.

Komu poleciłbym ten audiobook? Przede wszystkim tym, którzy lubią kryminały z ludzką twarzą – gdzie bohaterowie mają swoje życie poza śledztwem, a zagadka nie przytłacza swoją złożonością. To idealna propozycja na długie wieczory, kiedy chce się czegoś wciągającego, ale niekoniecznie wymagającego pełnego skupienia. Jeśli szukacie darmowego audiobooka, warto sprawdzić platformy jak Storytel, które czasem oferują “Zapłatę” w ramach subskrypcji – to świetna okazja, by przekonać się, czy seria Agaty i Sławka was porwie.

Słuchając “Zapłaty”, przypomniałem sobie moje dyskusje ze studentami o tym, jak literatura popularna odbija nasze codzienne lęki i nadzieje. Rogala, choć nie sięga po filozoficzne wyżyny, dobrze oddaje ducha współczesnej Polski – z jej miejskim zgiełkiem, tajemnicami i ludzkimi historiami. To audiobook, który zostawia po sobie przyjemne wrażenie, ale i lekki niedosyt – jak kawa, która smakuje dobrze, ale mogłaby być nieco mocniejsza.

Z literackim pozdrowieniem,
Adam Nowak