Zatoka syren – Mariusz Kanios audiobook – Mroczna zagadka, która wciąga jak wir!

Opis

Cześć Wam, miłośnicy dobrych historii!

Kiedy za oknem jesienna szaruga, a deszcz bębni o parapet, nie ma nic lepszego niż zanurzyć się w dobrym kryminale. Zwłaszcza takim, który nie tylko trzyma w napięciu, ale też zmusza do refleksji nad ciemniejszymi stronami naszej rzeczywistości. Właśnie takim doświadczeniem jest “Zatoka syren” Mariusza Kaniosa – druga część “Serii z Alicją”, która wciągnęła mnie bez reszty podczas ostatniego maratonu po Bieszczadach.

Pamiętam, jak siedziałem w małej kawiarence w Ustrzykach Dolnych, deszcz zacinał w okna, a ja, popijając aromatyczną kawę, słuchałem pierwszych rozdziałów tej opowieści. Bieszczadzkie lasy za oknem idealnie komponowały się z miejscem akcji książki – jakby rzeczywistość chciała dopełnić fikcję literacką. To właśnie tam, w tych tajemniczych lasach, komisarz Alicja Romska prowadzi śledztwo w sprawie tajemniczej śmierci młodej kobiety, której ciało – według oficjalnego komunikatu – zostało zagryzione przez dzikie zwierzęta. Ale czy na pewno?

Kanios mistrzowsko splata trzy pozornie niepowiązane ze sobą historie. Oprócz śledztwa Alicji, poznajemy losy Miry – młodej Ukrainki, która przyjeżdża do Polski w poszukiwaniu lepszego życia, a zamiast tego trafia do miejsca przypominającego bardziej obóz pracy niż fabrykę z reklamowych folderów. Jej determinacja i walka o godność przypomniały mi reportaże, które przygotowywałem kilka lat temu o pracownikach sezonowych ze Wschodu. Pamiętam rozmowy z tymi ludźmi – ich nadzieje, rozczarowania i nieustępliwość. Kanios uchwycił te emocje z uderzającą autentycznością.

Trzeci wątek to historia Julii i Marka – pary, która osiągnęła zawodowy i finansowy sukces, ale nie może doczekać się dziecka. Ich desperacja i gotowość do podjęcia ryzykownych decyzji stanowi emocjonalny rdzeń powieści, pokazując jak pragnienie posiadania potomstwa może zaćmić racjonalne myślenie.

To, co najbardziej uderza w “Zatoce syren”, to umiejętność autora do stopniowego budowania napięcia. Kanios nie serwuje nam od razu krwawych scen czy epatowania przemocą. Zamiast tego, powoli zaciska pętlę wokół czytelnika, wprowadzając kolejne elementy układanki, które dopiero w finale tworzą przerażający obraz. To jak słynne polskie kryminały Marka Krajewskiego czy Zygmunta Miłoszewskiego – z tą różnicą, że Kanios mocniej akcentuje społeczny wymiar zbrodni.

Język “Zatoki syren” jest precyzyjny i obrazowy. Autor nie sili się na literackie fajerwerki, ale jego opisy – zwłaszcza bieszczadzkich krajobrazów – mają w sobie coś hipnotyzującego. Czuć w nich autentyczną miłość do tego regionu Polski, co jako wielbiciel Bieszczad doceniam szczególnie. Kiedy słuchałem fragmentów opisujących mroczne, gęste lasy, mimowolnie zerkałem za okno kawiarni, gdzie rzeczywiste drzewa kołysały się na wietrze, jakby chciały potwierdzić prawdziwość opowieści.

Warto wspomnieć o konstrukcji fabuły – Kanios stosuje technikę równoległego prowadzenia wątków, co początkowo może wydawać się chaotyczne, ale z każdym rozdziałem coraz wyraźniej widać, jak poszczególne historie się zazębiają. To jak układanie mozaiki – początkowo widzimy tylko pojedyncze, niepasujące do siebie elementy, by w końcu dostrzec przerażający obraz całości.

Jeśli chodzi o warstwę dźwiękową audiobooka, Filip Kosior wykonał kapitalną robotę. Jego głos ma w sobie coś, co idealnie pasuje do mrocznej atmosfery kryminału – jest głęboki, wyrazisty, a jednocześnie potrafi subtelnie modulować emocje. Szczególnie dobrze wypada w dialogach – każdej postaci nadaje unikalny charakter, co przy tak rozbudowanej galerii bohaterów jest nie lada wyczynem. Przypomina mi to trochę interpretacje Krzysztofa Gosztyły czy Adama Ferencego – mistrzów polskiej audiosfery.

Jakość techniczna nagrania stoi na wysokim poziomie. Nie ma tu irytujących trzasków, nierówności w głośności czy innych mankamentów, które czasem psują przyjemność słuchania. Wydawnictwo Piąte Marzenie zadbało o profesjonalną realizację, co przy ośmiogodzinnym materiale ma ogromne znaczenie dla komfortu odbiorcy.

Poruszane w “Zatoce syren” tematy są trudne i bolesne – handel ludźmi, wyzysk, desperacja, zbrodnia. Kanios nie ucieka jednak w tanią sensację. Zamiast tego, pokazuje mechanizmy, które prowadzą do tragedii, a także ludzkie dramaty kryjące się za nagłówkami gazet. To przypomniało mi dyskusje, które prowadziłem w moim podcaście o społecznej odpowiedzialności twórców kryminałów – czy ich zadaniem jest tylko dostarczanie rozrywki, czy może również uwrażliwianie na problemy społeczne? Kanios zdecydowanie wybiera to drugie podejście.

Czy “Zatoka syren” ma jakieś słabsze strony? Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że zakończenie jest zbyt gwałtowne – jakby autor nagle postanowił przyspieszyć tempo narracji i rozwiązać wszystkie wątki w pośpiechu. Osobiście nie przeszkadzało mi to aż tak bardzo, ale rozumiem, że ktoś może oczekiwać bardziej rozbudowanego finału po tak misternie skonstruowanej intrydze.

Innym potencjalnym mankamentem jest przewidywalność niektórych zwrotów akcji. Jako zapalony czytelnik kryminałów, kilka razy udało mi się przewidzieć, co wydarzy się dalej. Nie umniejsza to jednak przyjemności z lektury, bo siłą tej książki jest nie tyle zaskakiwanie czytelnika, co emocjonalny ładunek historii.

Dla kogo jest “Zatoka syren”? Z pewnością dla miłośników polskich kryminałów, którzy cenią sobie nie tylko zagadkę kryminalną, ale też społeczny kontekst zbrodni. Fani takich autorów jak Remigiusz Mróz, Katarzyna Bonda czy wspomniany już Zygmunt Miłoszewski powinni być usatysfakcjonowani. To również dobra propozycja dla tych, którzy interesują się tematyką współczesnych problemów społecznych – wyzysku pracowników, handlu ludźmi czy desperackich prób radzenia sobie z niepłodnością.

Jako audiobook, “Zatoka syren” sprawdza się znakomicie podczas długich podróży samochodem (testowałem na trasie z Warszawy do Bieszczad!), ale też jako towarzysz jesiennych wieczorów, kiedy za oknem szaleje wiatr, a my, otuleni kocem, możemy bezpiecznie przeżywać mroczne przygody bohaterów.

Warto też wspomnieć, że choć “Zatoka syren” jest drugą częścią serii, można ją czytać niezależnie od pierwszego tomu. Oczywiście, znajomość wcześniejszych przygód komisarz Romskiej pogłębia doświadczenie, ale Kanios na tyle zręcznie wprowadza czytelnika w świat swoich bohaterów, że nie czujemy się zagubieni.

Porównując “Zatokę syren” do innych polskich kryminałów ostatnich lat, widzę w niej echo najlepszych tradycji gatunku – od klasycznych powieści Agathy Christie (z ich skomplikowaną intrygą i galerią podejrzanych) po współczesne skandynawskie noir, które nie boją się poruszać trudnych społecznie tematów. To taki polski odpowiednik prozy Jo Nesbø czy Stiega Larssona, ale z wyraźnie lokalnym kolorytem i problematyką.

Trzymajcie się ciepło i do usłyszenia przy kolejnych audiorecenzjach!

Wasz Tomasz Wiśniewski