Zatraceni w sobie. Zatraceni tom 2 – K.M. Dyga audiobook – Miłość, zdrada i mafijne sekrety w jednym!

Opis

Szanowni Miłośnicy Literatury i Słuchacze Audiobooków,

Drugi tom trylogii „Zatraceni” autorstwa K.M. Dygi, zatytułowany „Zatraceni w sobie”, to pozycja, która skłania do refleksji nad współczesnym romansem w kontekście polskiej literatury popularnej. Jako badacz literatury, który spędził lata analizując ewolucję gatunków literackich w Polsce, z ciekawością sięgnąłem po tę kontynuację, aby zbadać, jak autorka rozwija wątki zapoczątkowane w pierwszej części. Moje doświadczenia z nauczaniem literatury współczesnej uświadomiły mi, jak ważne jest śledzenie tych przemian, szczególnie gdy mamy do czynienia z tak popularnym ostatnio połączeniem romansu i wątków mafijnych.

„Zatraceni w sobie” to historia Idy, młodej kobiety rozdartej między uczuciem do dwóch mężczyzn – Konrada i Takashiego – oraz zmagającej się z odkryciem, że jej ojciec jest głową rosyjskiej mafii. Fabuła, choć miejscami przewidywalna, oferuje mieszankę emocji, humoru i napięcia, które mogą przyciągnąć szerokie grono czytelników. W mojej ocenie, autorka stara się utrzymać równowagę między lekkością romansu a powagą wątku mafijnego, choć – jak zauważyłem podczas analizy – nie zawsze udaje jej się uniknąć pewnych schematów charakterystycznych dla tego gatunku.

Olga Żmuda, która podjęła się narratorskiego wyzwania, stworzyła interpretację, która zasługuje na uwagę. Jej głos, pełen ekspresji i zróżnicowany pod względem tonacji, potrafi oddać zarówno subtelność emocji Idy, jak i napięcie związane z wątkiem mafijnym. Szczególnie udane są sceny dialogowe, w których Żmuda umiejętnie różnicuje głosy poszczególnych postaci, co znacznie wzbogaca doświadczenie słuchania. Jako ktoś, kto często analizuje interpretacje audiobooków, doceniam tę umiejętność, która sprawia, że słuchacz może w pełni zanurzyć się w świecie przedstawionym.

Z punktu widzenia konstrukcji narracji, „Zatraceni w sobie” prezentuje mieszankę zalet i wad. Autorka wprowadza elementy humoru, które – choć nie zawsze trafione – starają się rozładować napięcie. Jednakże, jak zauważyłem podczas słuchania, niektóre wątki, szczególnie te związane z decyzjami Idy, mogą budzić irytację u bardziej wymagających słuchaczy. Bohaterka, choć miejscami sympatyczna, często działa w sposób, który można określić jako niefrasobliwy, co – jak pokazują niektóre recenzje – nie wszystkim przypadło do gustu.

Porównując „Zatraceni w sobie” do innych współczesnych romansów z wątkami mafijnymi, takich jak dzieła Blanki Lipińskiej, można dostrzec zarówno podobieństwa, jak i różnice. Podczas gdy Lipińska stawia na bardziej mroczny i intensywny klimat, Dyga wprowadza więcej humoru i luzu, co może być zarówno zaletą, jak i wadą, w zależności od preferencji czytelnika. W mojej ocenie, ta różnica w podejściu czyni „Zatraceni” unikalnymi na tle innych podobnych tytułów, choć nie zawsze konsekwentnie wykorzystanymi.

Podsumowując, „Zatraceni w sobie” to audiobook, który może dostarczyć przyjemności słuchania, szczególnie tym, którzy poszukują lekkiej, ale emocjonującej rozrywki. Mimo pewnych niedociągnięć w konstrukcji postaci i przewidywalności niektórych wątków, interpretacja Olgi Żmudy oraz mieszanka romansu i dramatu sprawiają, że warto dać tej pozycji szansę. Dla mnie, jako badacza literatury, była to ciekawa okazja do przyjrzenia się, jak rozwija się gatunek romansu mafijnego w polskiej literaturze współczesnej.

Z literackim pozdrowieniem, Adam Nowak