Zawsze będę cię kochać – Agata Przybyłek audiobook – Miłość, która rozświetla mrok

Opis

Cześć, miłośnicy dobrych historii i wyjątkowych audiobooków! Tomasz Wiśniewski znowu na tropie literackich perełek, które warto wrzucić na swoją playlistę.

Gdy tylko zobaczyłem, że Agata Przybyłek zamyka swoją kultową serię “Bądź przy mnie zawsze” dziesiątą częścią “Zawsze będę cię kochać”, od razu przypomniałem sobie, jak kilka lat temu przypadkiem wpadłem na pierwszy tom tej serii podczas wakacyjnego wyjazdu na Mazury. Siedziałem w małej knajpce nad jeziorem, padał deszcz, a ja – z braku lepszego zajęcia – sięgnąłem po książkę zostawioną przez poprzedniego gościa. I tak się zaczęła moja przygoda z tym światem…

“Zawsze będę cię kochać” to jak powrót do starych, dobrych znajomych, nawet jeśli wcześniej nie słuchaliście poprzednich części. Historia Darii, która ucieka od nieudanego związku w rodzinne strony, by zająć się schorowanym dziadkiem, momentalnie przykuwa uwagę. Przybyłek ma ten niesamowity dar – potrafi stworzyć bohaterów, którzy wydają się żywi, których problemy znamy z własnego podwórka. Ileż to razy sam widziałem wśród znajomych podobne sytuacje – związki, które się wypaliły, powroty “do korzeni”, trudne wybory między stabilnością a szczęściem…

Co wyróżnia tę część? Przede wszystkim mistrzowsko poprowadzony wątek nostalgii. Autorka gra na tej samej strunie co Reymont w “Chłopach”, gdy pisał o przywiązaniu do ziemi rodzinnej, ale robi to w sposób lekki, współczesny, bez patosu. Daria wraca nie tylko do miejsca, ale i do siebie sprzed lat – do marzeń, które gdzieś po drodze zgubiła. A ten moment, gdy przypadkiem spotyka Pawła, dawnego szkolnego zauroczenia… Czułem się jakbym sam stał z nimi na tym prowincjonalnym rynku, słyszał ich niepewne rozmowy, widział jak w ich oczach odżywają dawne uczucia.

Ewa Abart jako lektorka to strzał w dziesiątkę (choć wiem, że nie wszyscy się z tym zgodzą – o tym za chwilę). Jej głos ma tę specyficzną, “małomiasteczkową” barwę, idealnie pasującą do klimatu książki. Scena, w której Daria po raz pierwszy odwiedza warsztat Pawła? Abart potrafi tak oddać te zapachy benzyny i smaru, że niemal je czułem! A jej interpretacja dialogów – zwłaszcza tych między głównymi bohaterami – to mistrzostwo świata. Słuchając, miałem wrażenie, że to nie aktorka czyta książkę, lecz że ktoś naprawdę opowiada mi tę historię przy kawie.

Ale – bo jest i “ale” – nie wszyscy słuchacze będą zachwyceni. Abart czasem przesadza z emfazą, niektóre zdania brzmią zbyt teatralnie jak na tak kameralną opowieść. Mój kolega z pracy, któremu poleciłem audiobook, narzekał właśnie na to: “Jakby czytała sztukę Szekspira, a nie współczesną obyczajówkę”. Racja, momentami faktycznie można odnieść takie wrażenie. Ale ja to tłumaczę sobie inaczej – może to celowy zabieg, by podkreślić, że dla bohaterów ta historia JEST ich prywatnym dramatem szekspirowskim?

Porównując “Zawsze będę cię kochać” do innych książek Przybyłek, widzę ewolucję. Wcześniejsze części serii były bardziej “lekkie”, tu zaś autorka wprowadza poważniejsze wątki – chorobę dziadka, tajemnicze zniknięcia pieniędzy z firmy Pawła. To jakby połączenie stylu Katarzyny Michalak z elementami thrillera à la Katarzyna Bonda. I wiecie co? To działa! Ten miks romansu z nutą sensacji dodaje historii smaku, nie pozwala zasnąć na antenie.

Dla kogo jest ten audiobook? Dla każdego, kto:
– potrzebuje oderwać się od codzienności, ale nie lubi “pustych” historii
– wierzy, że miłość może przetrwać lata rozłąki
– ma sentyment do małych miasteczek i ich klimatów
– szuka czegoś na jeden wieczór, ale co zostanie w głowie na dłużej

Czego mi zabrakło? Trochę więcej rozwinięcia wątku kryminalnego – przyznaję, liczyłem na większą zagadkę. I może odrobinę mniej patosu w finałowych scenach. Ale to naprawdę drobiazgi przy tym, co dostajemy – solidną, dobrze opowiedzianą historię o tym, że warto dać sobie i innym drugą szansę.

Siedziałem ostatnio w pociągu do Krakowa, słuchając finałowych rozdziałów, i musiałem się mocno kontrolować, by nie parsknąć śmiechem w głuchej ciszy przedziału, gdy Paweł wpada na swój genialny (i absurdalnie prosty) pomysł rozwiązania finansowych problemów. To właśnie jest siła Przybyłek – potrafi rozśmieszyć w najmniej spodziewanym momencie, by za chwilę wzruszyć do łez sceną pożegnania z dziadkiem. I Abart świetnie to oddaje – jej głos łamie się w tych momentach tak naturalnie, że aż chce się wierzyć, że to nie fikcja.

No to jak, dajecie się skusić na tę podróż w rodzinne strony Darii i Pawła? Jeśli tak, to do usłyszenia gdzieś między dźwiękami tego audiobooka! A jeśli już słuchaliście – wpadajcie na mojego bloga, pogadamy o tym, która scena była najpiękniejsza. Trzymajcie się ciepło i… dobrego słuchania! Wasz Tomasz
Tomasz Wiśniewski