Żmijowisko – Wojciech Chmielarz audiobook – Mroczna tajemnica, która nie da ci spokoju

Opis

Drodzy miłośnicy mrocznych zakamarków ludzkiej psychiki i polskich legend, które wciąż żyją w naszych lękach…

Gdy pierwszy raz zanurzyłem się w mroczny świat „Żmijowiska” Wojciecha Chmielarza, czytany charakterystycznym głosem Mariusza Bonaszewskiego, poczułem to znajome mrowienie na karku – to uczucie, kiedy literatura dotyka najgłębszych pokładów ludzkiej duszy. Ta audiobookowa podróż przez 16 godzin i 5 minut to nie tylko kryminalna zagadka, ale przede wszystkim studium traumy, winy i tego, jak przeszłość potrafi wrócić ze zdwojoną siłą.

Chmielarz, niczym współczesny Grimm snujący opowieści o moralnych upadkach, buduje świat, gdzie każde jezioro może skrywać tajemnicę, a każdy las szeptać o zbrodni. Akcja osadzona w mazurskiej głuszy od razu przywiodła mi na myśl moje własne badania nad polskimi legendami o topielcach i zmorach. Pamiętam, jak podczas zbierania materiałów do pracy o demonologii słowiańskiej trafiłem do podobnej zapomnianej wioski nad jeziorem – tam też cisza była zbyt głośna, a spojrzenia mieszkańców zbyt wymowne. „Żmijowisko” oddaje tę atmosferę doskonale.

Fabuła, skupiona wokół zaginięcia nastoletniej Ady podczas wakacyjnego wyjazdu grupy przyjaciół, to pretekst do rozłożenia na części pierwsze nie tylko kryminalnej zagadki, ale i ludzkich charakterów. Chmielarz mistrzowsko pokazuje, jak pod powierzchnią pozornie normalnych relacji kryją się zdrady, urazy i niewypowiedziane słowa. Szczególnie poruszające są fragmenty opisujące ojca poszukującego córki – jego monologi wewnętrzne, pełne autoanalizy i bólu, należą do najsilniejszych momentów książki.

Jeśli chodzi o warstwę audio, interpretacja Bonaszewskiego budzi mieszane uczucia. Z jednej strony, jego głęboki, nieco chropowaty głos idealnie pasuje do męskich postaci, szczególnie do głównego bohatera. Z drugiej jednak, sposób, w jaki czyta dialogi kobiet i młodszych postaci, momentami brzmi sztucznie. W scenach zbiorowych czasem trudno odróżnić, kto właśnie mówi. Mimo to, jego umiejętność oddania emocji – szczególnie tych tłumionych, ledwo wyczuwalnych – zasługuje na uznanie.

Porównując „Żmijowisko” do innych polskich thrillerów psychologicznych, widzę wyraźne podobieństwa do twórczości Zygmunta Miłoszewskiego, szczególnie jeśli chodzi o sposób, w jaki krajobraz staje się niemal osobnym bohaterem. Jednak Chmielarz idzie o krok dalej w eksplorowaniu ludzkiej psychiki, sięgając po motywy znane z twórczości Tanyi French czy nawet Dostojewskiego.

Dla kogo będzie to idealny audiobook? Dla tych, którzy lubią thrillery z głębszym przesłaniem, gdzie zbrodnia jest tylko punktem wyjścia do rozważań o naturze człowieka. Dla miłośników polskich krajobrazów opisanych z niemal malarską dokładnością. I wreszcie – dla tych, którzy nie boją się spojrzeć w głąb siebie i zadać pytanie: „A co ja zrobiłbym na miejscu tych bohaterów?”

Czy warto poświęcić ponad 16 godzin na tę opowieść? Moja odpowiedź brzmi: tak, ale z zastrzeżeniami. „Żmijowisko” to literatura wymagająca, momentami przygnębiająca, ale też niezwykle prawdziwa w swoim obrazie ludzkich słabości. To nie jest łatwa rozrywka na letnie popołudnie, ale raczej intelektualna i emocjonalna podróż w głąb ciemności, która czai się zarówno w mazurskich lasach, jak i w naszych własnych sercach.

Z mrocznymi pozdrowieniami od tego, który wie, że najstraszniejsze potwory nie mieszkają w lasach, ale w naszych głowach…
Piotr Czarny