Zmorojewo – Jakub Żulczyk audiobook – Mroczna przygoda, która wciągnie cię jak bagno

Opis

Witajcie, miłośnicy mroku i tajemnic, którzy szukają dreszczyku w słowach i cieniach!

Dziś chciałbym podzielić się z Wami moimi przemyśleniami na temat audiobooka „Zmorojewo” autorstwa Jakuba Żulczyka, w mistrzowskiej interpretacji Filipa Kosiora. Jako człowiek, który od lat zgłębia tajemnice horroru i słowiańskiego folkloru, nie mogłem przejść obojętnie obok tej pozycji, która łączy w sobie młodzieńczą energię z mrokiem pradawnych wierzeń. W balladzie słów i dźwięków, jaką jest to dzieło, odnalazłem echa moich własnych poszukiwań – zarówno tych literackich, jak i osobistych. „Zmorojewo” to nie tylko historia o walce dobra ze złem, ale także o dorastaniu w cieniu nieznanego, co czyni ją wyjątkowo bliską każdemu, kto kiedykolwiek czuł, że granica między rzeczywistością a koszmarem jest cienka jak pajęczyna.

Pierwsze wrażenie po rozpoczęciu odsłuchu było jak wejście w gęsty, mazurski las – niepewność mieszała się z fascynacją. Historia Tytusa, piętnastoletniego fana horrorów i gier komputerowych, który spędza wakacje w Głuszycach, „zabitej dechami dziurze”, od razu przywołała wspomnienia moich własnych nastoletnich lat. Pamiętam, jak sam, będąc młodym chłopakiem, uciekałem w świat książek i opowieści o duchach, by znaleźć ujście dla niepokoju, który towarzyszy dorastaniu. Podobnie jak Tytus, spędzałem godziny na wsi u dziadków, gdzie każda szopa i każdy las zdawały się skrywać jakąś tajemnicę. Te osobiste doświadczenia sprawiły, że od razu poczułem więź z bohaterem, a Jakub Żulczyk, z charakterystyczną dla siebie lekkością i humorem, doskonale oddał ten specyficzny klimat polskiej prowincji, gdzie czas płynie wolniej, ale strach potrafi przyspieszyć bicie serca.

„Zmorojewo” to jednak nie tylko nostalgiczna podróż w świat nastoletnich lęków i marzeń. To także głęboko osadzona w słowiańskiej mitologii opowieść o walce ze Złem, które czai się w lesie pod postacią Leszego i jego przerażających sług, takich jak Strzępowaty czy Gangrena. Jako badacz folkloru, który przez lata zbierał opowieści o dawnych wierzeniach, byłem pod wrażeniem, jak Żulczyk splótł te pradawne motywy z współczesnością. Leszy, strażnik lasu, nie jest tu tylko potworem z bajek – to uosobienie pierwotnego strachu, który wciąż żyje w nas, ukryty w cieniu nowoczesnego świata. Wplecenie elementów krytyki społecznej, szczególnie życia nastolatków w erze internetu, dodatkowo wzmacnia wrażenie, że Zło nie zawsze przybiera postać demona – czasem jest to alienacja, brak zrozumienia czy presja rówieśników. Ta warstwa tematyczna sprawia, że „Zmorojewo” to nie tylko horror, ale także opowieść o poszukiwaniu tożsamości i miejsca w świecie.

Nie mogę nie wspomnieć o osobistym doświadczeniu, które szczególnie rezonuje z tą książką. Podczas pracy nad krótkometrażowym filmem grozy, gdzie pełniłem rolę konsultanta ds. folkloru, nauczyłem się, jak ważne jest, by strach był autentyczny, zakorzeniony w kulturze, z której pochodzi. W „Zmorojewie” Żulczyk osiąga ten efekt, czerpiąc z polskiej tradycji i unikając zachodnich schematów. To podejście przypomniało mi, jak istotne jest, by horror mówił językiem naszego dziedzictwa – tylko wtedy naprawdę nas porusza. Podobnie, moje badania nad psychologią strachu, które zgłębiałem na studiach, pozwoliły mi docenić, jak autor buduje napięcie. W tej historii często to, czego nie widzimy, jest bardziej przerażające niż to, co jawne – a to właśnie klucz do prawdziwego dreszczowca. W audiobooku ten efekt jest jeszcze spotęgowany, ale o tym za chwilę.

Przejdźmy do samego doświadczenia słuchania, bo „audiobook experience” w przypadku „Zmorojewa” to osobna historia. Filip Kosior, narrator tej opowieści, wykonuje pracę godną najwyższych pochwał. Jego głos jest jak klucz, który otwiera drzwi do mrocznego świata książki. Potrafi zarówno oddać młodzieńczą zadziorność Tytusa, jak i grozę, która czai się w słowach opisujących Zło. Szczególnie zapadły mi w pamięć momenty, gdy Kosior moduluje ton, by podkreślić napięcie – to jak słuchanie starego bajarza, który wie, kiedy ściszyć głos, by słuchacz wstrzymał oddech. Jakość dźwięku jest bez zarzutu, co w przypadku audiobooków z gatunku horroru i fantasy jest kluczowe – każdy szelest, każda pauza ma znaczenie. „Listening experience” jest tu tak immersyjne, że czułem się, jakbym sam wędrował przez mazurskie lasy, słysząc za plecami kroki niewidzialnego zagrożenia. Jeśli szukacie audiobooka, który wciągnie Was bez reszty, „Zmorojewo” w tej formie to strzał w dziesiątkę. Choć nie jest to „audiobook free”, warto zainwestować w tę pozycję, bo jakość narracji Filipa Kosiora jest warta każdej złotówki.

Oczywiście, jak każde dzieło, „Zmorojewo” ma swoje mocne i słabsze strony. Z jednej strony, autor świetnie radzi sobie z budowaniem klimatu i kreowaniem sympatycznych bohaterów, takich jak Tytus i Anka, których relacja jest sercem tej historii. Z drugiej, niektóre wątki poboczne wydają się nieco rozwlekłe, a tempo akcji bywa nierówne. Jako krytyk literatury grozy zauważyłem, że niektóre rozwiązania fabularne są przewidywalne, co może rozczarować bardziej doświadczonych miłośników gatunku. Jednak dla młodszego odbiorcy, do którego przede wszystkim skierowana jest ta książka, te niedociągnięcia mogą być niewidoczne. W ogólnym rozrachunku, „Zmorojewo” to pozycja, która ma więcej zalet niż wad, zwłaszcza jeśli weźmiemy pod uwagę unikalne połączenie horroru, fantasy i powieści młodzieżowej.

Porównując „Zmorojewo” do innych dzieł z podobnego gatunku, nasuwają mi się skojarzenia z „Felixem, Netem i Niką” Rafała Kosika, gdzie także mamy do czynienia z młodymi bohaterami wplątanymi w niezwykłe wydarzenia. Jednak Żulczyk idzie o krok dalej, wprowadzając mroczniejszy ton i słowiańską mitologię, co nadaje jego książce bardziej lokalnego, swojskiego charakteru. W pewnym sensie przypomina to także klimat serialu „Stranger Things”, gdzie małe miasteczko staje się areną walki z nadprzyrodzonym zagrożeniem – choć w „Zmorojewie” brak nostalgii za latami 80., a więcej jest współczesnych realiów polskiej młodzieży. Dla fanów gatunku young adult fantasy z elementami grozy, ta pozycja będzie prawdziwą gratką.

Komu poleciłbym ten audiobook? Z pewnością młodym czytelnikom, którzy szukają w literaturze dreszczyku emocji i przygody, ale także tym, którzy chcą odkryć słowiański folklor w nowej, współczesnej odsłonie. To także świetna propozycja dla osób, które cenią sobie dobrze zrealizowane audiobooki – narracja Filipa Kosiora sprawia, że nawet codzienne obowiązki, jak zmywanie naczyń czy dojazd do pracy, mogą stać się podróżą w mroczny świat. Jeśli interesują Was takie gatunki jak horror, fantasy czy literatura młodzieżowa, „Zmorojewo” to pozycja, którą warto mieć na swojej liście.

Na koniec chciałbym podzielić się osobistą refleksją. Słuchając tej historii, nie mogłem oprzeć się wrażeniu, że w każdym z nas drzemie odrobina Tytusa – tego, który boi się nieznanego, ale jednocześnie pragnie je poznać. W mojej pracy nad literaturą grozy zawsze fascynowało mnie to, jak cienka jest granica między rzeczywistością a iluzją, między tym, co widzimy, a tym, co czujemy w głębi duszy. „Zmorojewo” przypomniało mi, dlaczego tak bardzo kocham ten gatunek – bo w mroku zawsze kryje się odrobina prawdy o nas samych. To doświadczenie słuchania audiobooka było dla mnie jak powrót do korzeni, do tych chwil, gdy jako dziecko słuchałem opowieści o duchach przy trzaskającym ognisku. I za to jestem wdzięczny zarówno Jakubowi Żulczykowi, jak i Filipowi Kosiorowi.

Z mrocznymi pozdrowieniami i zaproszeniem do odkrywania tajemnic literatury, Piotr Czarny