Zwierzenia Maigreta – Georges Simenon audiobook – Mroczna zagadka, której nie rozwiąże nawet najsprytniejszy detektyw

Opis

Drodzy miłośnicy literackich detektywów i paryskich klimatów,

Gdy po raz pierwszy sięgnęłam po audiobook ‘Zwierzenia Maigreta’ Georgesa Simenona w interpretacji Kamila Prubana, od razu poczułam ten charakterystyczny dreszcz emocji, który towarzyszy mi zawsze, gdy mam do czynienia z klasyką kryminału. To jak spotkanie starego przyjaciela przy filiżance mocnej kawy w paryskiej kafejce – znajome, a jednak za każdym razem odkrywające nowe niuanse.

Simenon, ten mistrz psychologicznego portretu, w ‘Zwierzeniach Maigreta’ po raz kolejny udowadnia, że prawdziwa sztuka detektywistyczna nie polega na gonitwie za sensacją, ale na wnikliwym obserwowaniu ludzkich charakterów. Akcja rozgrywa się w latach 60., w scenerii, która dla mnie, miłośniczki francuskiej kultury, jest szczególnie bliska. Pamiętam, jak podczas mojej pierwszej podróży do Paryża, spacerując wzdłuż Sekwany, wyobrażałam sobie właśnie takie klimaty – gdzieś pomiędzy dymem z fajki Maigreta a szelestem jedwabnych sukien kobiet z wyższych sfer.

Historia Adriena Josseta, który staje się głównym podejrzanym w sprawie morderstwa własnej żony, to pretekst do głębszej refleksji nad naturą ludzką. Simenon, niczym doświadczony psycholog, rozbiera swoich bohaterów na części pierwsze, pokazując, jak cienka jest granica między pozorami a prawdą. Komisarz Maigret, z jego charakterystyczną flegmą i intuicją, prowadzi śledztwo w sposób, który może irytować miłośników szybkich rozwiązań, ale dla mnie stanowi kwintesencję prawdziwej sztuki detektywistycznej.

Kamil Pruban jako narrator doskonale oddaje tę specyficzną atmosferę powieści. Jego głos – stonowany, z lekkim ironicznym zabarwieniem – idealnie pasuje do postaci Maigreta. Szczególnie urzekło mnie, jak Pruban potrafi oddać różnorodność emocji bohaterów: od chłodnej rezerwy Josseta po nerwowe podenerwowanie jego kochanki. W scenach przesłuchań miałam wręcz wrażenie, że siedzę w tej samej dusnej sali komisariatu, obserwując tę psychologiczną szachownicę.

Jednakże, jak to często bywa z klasyką, nie każdy znajdzie tu to, czego szuka. Dla niektórych tempo akcji może okazać się zbyt wolne, a brak spektakularnych zwrotów akcji – rozczarowujący. Ja jednak widzę w tym zaletę. To jak degustacja dobrego wina – trzeba czasu, by docenić wszystkie niuanse smakowe. Podobnie jest z ‘Zwierzeniami Maigreta’ – to proza, która wymaga od słuchacza cierpliwości i uwagi.

Porównując tę pozycję z innymi częściami serii, muszę przyznać, że ‘Zwierzenia’ plasują się w moim prywatnym rankingu dość wysoko. Nie jest to może tak elektryzujące jak ‘Maigret i człowiek z ulicy’, ale za to bardziej dopracowane psychologicznie niż niektóre wcześniejsze części. Dla miłośników gatunku polecam też zestawienie z twórczością Agathy Christie – o ile tamta królowa kryminału stawia na zagadkę, o tyle Simenon skupia się na człowieku stojącym za zbrodnią.

Słuchając tego audiobooka podczas jesiennych wieczorów, z kubkiem herbaty w dłoni, często myślałam o tym, jak bardzo zmieniły się współczesne kryminały. Dzisiejsze powieści detektywistyczne często gonią za efektem, zapominając, że prawdziwa głębia kryje się w szczegółach – w sposobie, w jaki bohater zapala papierosa, w drżeniu jego dłoni, w niedopowiedzeniach. Simenon, a za nim Pruban, przypominają nam o tej prawdzie.

Dla kogo będzie to idealna pozycja? Dla tych, którzy w kryminale szukają nie tylko rozrywki, ale i literackiej jakości. Dla miłośników Paryża lat 60. i klimatów, które przywodzą na myśl filmy noir. Dla słuchaczy ceniących sobie narrację, która nie gna jak szalona, ale płynie niczym Sekwana – z godnością i swoim własnym rytmem.

Z literackim pozdrowieniem,
Zofia Kowalska