Życie po tobie – Klaudia Bianek audiobook – Wzruszająca podróż przez miłość i stratę

Opis

Drodzy miłośnicy literatury, szczególnie ci, którzy cenią sobie głębię kobiecej narracji i dźwiękowe interpretacje emocji,

Gdy po raz pierwszy zetknęłam się z audiobookiem „Życie po tobie” Klaudii Bianek, czytanym przez Małgorzatę Brajner, moje doświadczenie było jak powrót do rodzinnego domu na mazurskiej wsi – pełne nostalgii, ale i nowych odkryć. Ta powieść obyczajowa, niby zwyczajna jak pierogi z jagodami, okazała się naczyniem pełnym emocjonalnych soków, które wyciskają łzy i uśmiechy w najmniej spodziewanych momentach.

Autorka, Klaudia Bianek, prowadzi nas przez labirynt żałoby Elizy z precyzją mojej babci układającej domowy budżet – żadnego zbędnego grosza emocji na marne. Eliza, która traci męża, to postać jak z wiersza Szymborskiej: „Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono”. Jej droga przez żałobę, choć momentami przypomina wydeptane ścieżki polskiej literatury kobiecej, ma w sobie autentyzm gotowanego na wolnym ogniu bigosu – im dłużej, tym smakuje lepiej.

Małgorzata Brajner jako narratorka to prawdziwa mistrzyni kuchennych rozmów – tych prowadzonych półszeptem przy stole, gdy dzieci już śpią. Jej głos ma tę samą jakość co mój ulubiony sweter – znany, wygodny, ale wciąż z klasą. Szczególnie urzekło mnie, jak oddała wewnętrzne dialogi Elizy – jakbyśmy słuchali czyichś myśli przez cienką ścianę kamienicy.

Tematyka książki – żałoba, samotność, powolne budzenie się nowych uczuć – przypomniała mi moją własną wizytę u przyjaciółki na wsi po jej rozwodzie. Te same zapachy łąk, te same nieporadne próby pocieszenia, i ta sama dziwna ulga, gdy wiejska rzeczywistość okazuje się najlepszym terapeutą. Bianek uchwyciła to zjawisko z precyzją mojej cioci fotografującej każdy rodzinny obiad.

Choć niektórym recenzentom fabuła wydała się przewidywalna jak kolejność dań w wigilijnym menu, ja widzę w tym zaletę – to jak słuchanie ulubionej kolędy: wiemy, co nastąpi, ale czekamy na to z drżeniem serca. Owszem, Filip bywa momentami tak idealny, jak reklamowy model majonezu, ale może właśnie o to chodzi? W czasach, gdy codzienność przypomina niedzielone ciasto, czasem potrzebujemy literackiego comfort food.

Porównując do innych pozycji gatunku, „Życie po tobie” to raczej domowy kompot niż sok tłoczony – mniej intensywny niż proza Grabowskiej, ale za to bez sztucznych dodatków. Brakuje mu może finezji językowej, jaką zachwycała mnie w powieściach Tokarczuk, ale za to ma ciepło starego radia grającego przy niedzielnym obiedzie.

Dla kogo będzie ten audiobook? Dla tych, którzy szukają literackiego odpowiednika rozmowy z dobrą znajomą przy kawie – nie rewolucyjnej, ale ważnej. Dla tych, którzy wierzą, że życie, jak dobra kapusta, musi się czasem „uleżeć”, by nabrać smaku. I dla wszystkich, którzy potrzebują przypomnieć sobie, że po zimie zawsze przychodzi wiosna – nawet jeśli trzeba na nią trochę poczekać w zapomnianym wiejskim domu.

Z literackim pozdrowieniem, jakby wysłanym w kopercie z suszonymi kwiatami,
Zofia Kowalska