Lekcje grzechu – Pam Godwin audiobook – Grzeszne pragnienia w cieniu ołtarza

Opis

Cześć, miłośnicy mocnych literackich wrażeń i kontrowersyjnych tematów! Tomasz Wiśniewski tutaj, wasz przewodnik po świecie książek, które nie boją się poruszać tabu.

Gdy tylko zobaczyłem okładkę „Lekcji grzechu” Pam Godwin, wiedziałem, że to nie będzie kolejna cukierkowa historia miłosna. Ten sugestywny obraz, połączony z opisem sugerującym zakazaną relację księdza i uczennicy, od razu przywołał mi na myśl dyskusje, które prowadziłem na swoim podcaście o granicach w literaturze erotycznej. Pamiętam, jak rok temu analizowaliśmy z słuchaczami fenomen „Fifty Shades of Grey” i jak żywo dyskutowaliśmy o tym, gdzie kończy się erotyka, a zaczyna pornografia. „Lekcje grzechu” wydają się wpisywać w ten sam nurt, ale z dużo bardziej mrocznym i religijnym zabarwieniem.

Akcja powieści toczy się w elitarnej katolickiej szkole z internatem, co od razu przywodzi mi na myśl klimaty znane z filmów o szkolnictwie religijnym – te surowe korytarze, pełne hipokryzji środowisko i tłumione namiętności. Magnus Falke, ksiądz i dyrektor szkoły, to postać złożona – z jednej strony pragnie odkupić swoją grzeszną przeszłość, z drugiej zostaje wystawiony na ciężką próbę, gdy w jego życiu pojawia się zbuntowana Tinsley Constantine. Ta dynamika władzy i pożądania od razu skojarzyła mi się z motywami, które często pojawiają się w polskiej literaturze podejmującej temat relacji nauczyciel-uczeń, choć oczywiście tutaj mamy do czynienia z dużo bardziej ekstremalnym przypadkiem.

Pam Godwin nie owija w bawełnę – jej powieść jest gorąca, dosłownie i w przenośni. Sceny erotyczne są opisane z drobiazgowością, która może przyprawić o rumieniec nawet doświadczonych czytelników gatunku. Jednak to nie tylko opisy fizyczności przykuwają uwagę. Autorka zgrabnie gra na kontraście między świętością a grzechem, między dyscypliną a pragnieniem. Magnus to postać tragiczna – jego wewnętrzna walka między powołaniem a pożądaniem jest przedstawiona w sposób, który każe nam się zastanawiać nad naturą ludzkich słabości.

Jeśli chodzi o warstwę audio, Lena Libertowsky stanęła przed nie lada wyzwaniem. Jak odczytać tak kontrowersyjny materiał, by nie popaść ani w przesadną egzaltację, ani w sztuczny chłód? Moim zdaniem poradziła sobie znakomicie. Jej głos potrafi być jednocześnie chłodny i namiętny, co idealnie pasuje do klimatu powieści. Szczególnie udane są fragmenty, w których czyta wewnętrzne monologi Magnusa – słychać w nich prawdziwe rozdarcie. Libertowsky ma też niebywałą umiejętność modulowania głosem, co jest kluczowe w scenach erotycznych – wie, kiedy przyciszyć głos, kiedy przyspieszyć tempo, by oddać emocje bohaterów.

Jednak „Lekcje grzechu” to nie tylko historia o namiętności. To także opowieść o władzy, hipokryzji i społecznych normach. Godwin zgrabnie punktuje obłudę instytucji religijnej, która z jednej strony narzuca surowe zasady, z drugiej przymyka oko na pewne przewinienia. W tym kontekście powieść nabiera dodatkowego wymiaru, zwłaszcza w polskich realiach, gdzie tematy związane z Kościołem zawsze budzą żywe emocje.

Nie jest to jednak książka bez wad. Czasami miałem wrażenie, że autorka tak bardzo skupia się na warstwie erotycznej, że zaniedbuje rozwój fabuły. Pewne wątki są potraktowane po macoszemu, jak choćby przeszłość Magnusa, która – choć kluczowa dla zrozumienia jego postaci – jest przedstawiona dość powierzchownie. Również postać Tinsley momentami wydaje się jednowymiarowa – zbuntowana nastolatka, której głównym celem jest prowokowanie.

Porównując „Lekcje grzechu” do innych pozycji z gatunku, zdecydowanie bliżej jej do mrocznego romansu niż do powieści obyczajowej z elementami erotyki. Jeśli szukacie historii, która pod względem temperatury przebija „Fifty Shades of Grey”, ale ma więcej filozoficznego zacięcia, to jest to pozycja dla was. Jednak osoby oczekujące wyrafinowanej psychologii postaci mogą poczuć pewien niedosyt.

Czy warto sięgnąć po audiobook? Moim zdaniem tak, zwłaszcza że wykonanie Leny Libertowsky dodaje tej historii dodatkowego smaku. Jednak radzę zachować ostrożność – to nie jest pozycja dla każdego. Jeśli macie słabe nerwy lub krępujecie się słuchać mocno erotycznych treści w miejscach publicznych, lepiej odtwarzać ją w domowym zaciszu.

Dla mnie, jako osoby, która często analizuje zjawiska popkultury, „Lekcje grzechu” są ciekawym przypadkiem literatury, która balansuje na granicy gatunków. Z jednej strony mamy tu elementy romansu, z drugiej – powieści psychologicznej, a wszystko to okraszone solidną dawką erotyki. To połączenie może nie zawsze działa idealnie, ale z pewnością nie pozostawia obojętnym.

Wasz zawsze ciekawy literackich kontrowersji, Tomasz Wiśniewski. Dajcie znać w komentarzach, czy odważyliście się sięgnąć po tę gorącą lekturę!