Morderstwo pod choinkę – Hanna Greń audiobook – Mrożący krew w żyłach kryminał świąteczny

Opis

Drodzy miłośnicy mrocznych opowieści i kryminalnych zagadek,

Gdy pierwszy raz sięgnąłem po audiobook “Morderstwo pod choinkę” Hanny Greń, miałem mieszane uczucia. Z jednej strony – siódma, finałowa część serii o Dionizie Remańskiej, którą śledzę od dawna. Z drugiej – recenzje, które czytałem, pozostawiały wiele do życzenia. Postanowiłem jednak dać szansę tej świątecznej, choć makabrycznej historii, zwłaszcza że narratorką była Aleksandra Justa, której głos zawsze dodaje magii nawet przeciętnym tekstom.

Akcja rozgrywa się w górskim pensjonacie podczas świąt Bożego Narodzenia – sceneria, która od razu przywiodła mi na myśl rodzinne wigilie w Beskidzie Niskim, gdzie zaśnieżone krajobrazy zawsze wydawały się idealnym tłem dla mrocznych tajemnic. Greń wykorzystuje tę atmosferę znakomicie, budując napięcie między świątecznym ciepłem a zimnem śmierci. Dioniza, prywatna detektyw w zaawansowanej ciąży (ciekawy zabieg autorki!), zostaje wciągnięta w śledztwo, gdy pod choinką znajduje się ciało.

Jako badacz folkloru i psychologii strachu, szczególnie doceniłem sposób, w jaki autorka gra na archetypach. Pensjonat odcięty od świata przez zamieć to motyw znany z “Dziesięciu Murzynków” Christie, ale Greń dodaje tu polskiego kolorytu – goście to typowe postaci z naszej rzeczywistości, z ich kompleksami i pretensjami. Niestety, jak zauważyło wielu recenzentów, niektóre wątki psychologiczne wydają się naciągane, a postacie – przerysowane. Szczególnie raziła mnie scena z “dewiacyjnym” prezentem, która wydała się wstawiona na siłę, by zaszokować.

Aleksandra Justa jako narratorka stara się uratować sytuację. Jej głos – ciepły, a jednocześnie potrafiący przekazać grozę – idealnie pasuje do Dionizy. W interpretacji Justa nawet najsłabsze dialogi brzmią wiarygodnie. Szkoda tylko, że nie miała lepszego materiału do pracy. Momentami miałem wrażenie, że aktorka stara się “ratować” tekst, który sam w sobie jest nierówny.

Porównując do poprzednich części serii, ta wypada najsłabiej. Brakuje tu finezji w konstrukcji zagadki, a niektóre rozwiązania są wręcz nieprawdopodobne. Co ciekawe, wcześniejsze książki Greń o Dionizie pokazywały, że autorka potrafi tworzyć inteligentne kryminały – tutaj jednak goniąc za efektem, zgubiła to, co w jej pisarstwie najlepsze.

Dla kogo jest ta pozycja? Dla fanów serii, którzy chcą dokończyć historię Dionizy. Dla tych, którzy lubią świąteczne kryminały, nawet jeśli nie są arcydziełami. Ale jeśli szukacie naprawdę dobrego polskiego kryminału w klimatach Christie, polecam raczej wcześniejsze części cyklu lub “Śnieżną zagadkę” Katarzyny Bondy.

Moje doświadczenie z audiobookiem było… specyficzne. Z jednej strony – przyjemność słuchania głosu Justa. Z drugiej – frustracja, gdy kolejne zwroty akcji wydawały się naciągane. To trochę jak zjeść pięknie udekorowane ciasto, które jednak nie smakuje tak dobrze, jak wygląda.

Z mrocznymi pozdrowieniami z krainy kryminalnych zagadek,
Piotr Czarny